• Fatma Serisinin 2. Kitabı! Dileyenler direkt bunu okuyabilirler.
"Napıp edip okuyacam Menekşe duydun mu?!" Jale hırsla bağırırken kız kardeşi korkuyla karşısındaki kıza bakıyordu. Bunun neredeyse mümkün olmayacağını biliyordu çünkü babaları çoktan...
Sonunda başlıyoruz. Fatma'nın tüm bölümlerini Inkspired'de de yayınladıktan sonra bu hikayeye başlamaya karar vermiştim. Umarım bundan sonra hızlı bir şekilde bölümleri yazıp yayınlayacağım. :)
Burada da hala okurlarım olduğundan hikaye burada da olacak malum sizlere sorduğumda burada da olmasını istemiştiniz zaten. Neyse lafı fazla uzatmayayım da sizi bölümle baş başa bırakayım! 😅
Hepinize keyifli okumalar! ♥️
Lütfen oy verip yorum bırakmayı ihmal etmeyin olur mu? ♥️
Görüşmek üzere! ✌🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Halide hanım bağıra bağıra konuşurken Jale gözlerini devirmemek için kendisini zor tutuyordu. Okuldan döndüğünden bu yana kuaför dükkanı çalıştıran Halide hanıma yardım etmek için yanına gelmişti zaten kız kardeşiyle beraber her gün yaptıkları şey buydu; üvey annelerine işlerinde yardım etmek! "Jale kalk kızım, evden benim saten eteğimi getir. Hayriye ablana lazımmış o bugün."
İçinden "oh" diye geçirdi Jale gerçekten bugün burada fazlasıyla bunalmıştı. Bir nebze olsun kaçmak adına bir fırsat bulmuştu işte. Üvey annesi Halide hanım fena bir kadın sayılmazdı. Elinden geldiğince kendisine ve Menekşe'ye annelik, ablalık yapmaya çalışıyordu ama tabii ki zaman zaman zıt düştükleri durumlarda olmuyor değildi. Her insan arasında arada bir olurdu zaten böyle şeyler. Dükkandan çıktığı gibi hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başladı. Hava neredeyse kararmak üzereydi aslına bakılırsa ama neredeyse yaz günlerine geldikleri için sokaklarda bir hareket vardı. Eve doğru yaklaştığı sırada yaklaşık bir elli metre ileride arkadaşıyla sohbet ediyor halde duran Kemal'i fark edince kalbinin hızlı bir şekilde atmaya başladığını ve yanaklarının kızardığını hissetti. Onu her gördüğünde neden böyle oluyordu ki sanki? Kendi kendisine, "sakin ol" diye mırıldanırken Kemal gözlerini onun olduğu tarafa çevirince göz göze geldiler. Genç çocuk ona göz kırpınca belli belirsiz bir gülümseme gönderip evlerinin bahçe kapısına koşturdu ve kapıyı açıp bahçeye girdikten sonra rahat bir nefes aldı. Kalbi hala çok hızlı atmaya devam ediyordu adeta yerinden çıkacakmış gibi hissettiriyordu Jale'ye. Gözlerini yumup birkaç saniye öyle dururken derin bir nefes alarak kendisini sakinleştirmeye çalıştı. Kemal'e olan hisleri dün olmuş bir şey değildi ancak her an, her saniye daha da çok artıyormuş gibi hissediyordu. Bu durumla nasıl baş edecekti? İçinde olduğu hissiyat kendisinin aslında ne kadar da toy olduğunu gözlerinin önüne seriveriyordu. "Aptal aptal atıp durmasana be kalbim!"
Söylene söylene cebinden anahtarını çıkarıp evin kapısını açtı ve içeriye girdi. Fazla oyalanmadan Halide hanımın dolabından o saten eteği alıp dükkana götürmesi gerekiyordu. Salona doğru şöyle bir bakınıp babasının gelmediğini görünce işleri uzun sürecek galiba, düşüncesini aklından geçirirken yatak odalarında aldı soluğu. Odadaki büyük ahşap dolabın başına geçip Halide hanımın kıyafetlerinin olduğu tarafın kapağını açtı. Renkli bir kadındı üvey anneleri; canlı canlı renklerde elbiseleri ve etekleri vardı. Zaten bazı zamanlar kadına bakınca içinin açıldığını hissediyordu. Kendisine getirmesini söylediği saten eteği bulup, "hah" sesini çıkarırken askıdan aldığı gibi güzelce bir poşete koydu.
