කඩුපුල් මල

තෙවන දිගහැරුම

"අනේ මං බය වෙයි ඕකිට, දොඩං ගෙඩි දෙකක් උස නෑ", ඔන්න ආයෙත් පණ්ඩිත පාටි දානවා.

"හාකෝ එහෙම හිතමුකො"

"හිතන්න දෙයක් නෑ එහෙම තමා ", මටත් සැර දානවා.

"ඔන්න තව ප්‍රැක්ටිස් එකක් ඉවරයි, තව කීයක් තියෙනවාද නේද", මගෙ කරට උඩින් අත් දාන ගමන් එයා ඇහුවා.

"හ්ම් ", මං කිවුවෙ, ප්‍රැක්ටිස් කරන සීන් එක දිහා බලාගෙන.

....................................................................................................................................

ප්‍රැක්ටිස් ඉවර වෙලා හැමෝටම බායි කියලා දොර ගාවටත් ගියාම තමා මතක් වුනේ, ප්‍රැක්ටිස් බාගයක් යද්දි සෙරෙප්පු ටික එහා පැත්තෙන් තිබ්බා නේද කියලා. "සෙරෙප්පු ගත්තාද හලෝ?", මං ඇහුවෙ නෙහාරාගෙන්.

"ඕ..ඔයා ගත්තේ නැද්ද?"

"ඉතිං මට කියලා යන්න එපැ, දැන් ඉතිං ඔහොම ඉන්න මං එනකං", අනේ ඇත්තමයි මෙහෙම යාළුවො, මං හිතින් බැන බැන ආපහු ගියෙ, ලොකු හෝල් එකට. ඒක තාම අලුත් නිසා ලයිට් හයිකල්ලා නෑ.කරුවලේ බයෙන් බයෙන් දොර ඇරගෙන ඉක්මනට සෙරෙප්පු දෙකත් අතට අරං මං යන්න හදද්දීම කවුරුහරි මගෙ ඇගේ හැප්පුනා.

"ඕ..හෙලෝ ප්‍රිටී... මොනාද මේ කළුවරේ කරන්නෙ", හරිම අප්‍රසන්න වොයිස් එකක් එහෙම කියද්දි මම ඒ කටහඬ හොඳට අඳුර ගත්තා. තමිඳු, අපේ වයසෙම කොල්ලෙක්, හැමවෙලේම කවුරුහරි කෙල්ලෙක්ට මොකක් හරි කැත කතාවක් කියන, කෙල්ලන්ව හරි අප්‍රසන්න විදිහට අල්ල අමුතු ජාතියේ මනුස්සයෙක්. ලඟදී දවසක ඉඳන් එයා මං දිහා කන්න වගේ බලන් ඉන්නවා කියලා විශ්මි මට කියලා තිබ්බා. ඒවත් මතක් වෙද්දි මගෙ ඇඟේ හිරිගඩුත් පිපෙන්න ගත්තා. 

"කරුවල ගොඩක් ඩේනජරස් ප්‍රිටී", මගෙ කණ ගාවින් මුමුණනවා ඇහුනා.ඒත් එක්කම අතක් මගෙ ඉන වටේ එතෙනවා දැනුනාම මම ඇඹරුනේ ඒ ස්පර්ශයෙන් ගැලවෙන්න.

"යශූ.. ඉක්මනට එනවා, පරක්කු වෙනවා", එකපාරටම ආදිගෙ කටහඬ ඇහෙද්දි මට දැනුනේ පුදුම තරම් සහනයක්. තමිඳුවත් තල්ලු කරන් මං වේගෙන් ගිහින් එයාගේ අතේ එල්ලුනා. එයා එහෙම්මම මගෙ අත තද කරලා අල්ලගෙන ලයිට් දාලා තියන හෝල් එකට ආවා.