Gecenin Tek Işığı

Başarılı Yıkıntılar

" BABA CİNNET GEÇİRİCEM BEN BU
ÜVEY KARDEŞİN ELİNDEN!!! " diye avazım çıktığı kadar bağırdım.
Sabah her zamanki bir sabaha kalmıştım ben öyle sanıyordum.
Kendimi halsiz hissettiğim için banyoya girdim güzelce soğuk bir duş aldım. Çıktım kıyafetlerimi giyeceğim.

Kıyafetlerimin hepsi yırtılmış.

Kim yaptı?

Tabiki argan.

" kızım üvey kardeş deme yazık kardeşin o senin" dedi kızgın ses tonuyla. Ama kimse benim kadar sinirli olamazdı.
" TÜM KIYAFETLERİMİ YIRTMIŞ BORNOZLA GEZİYORUM BURDAAAA!!!"
Bildiğin bornozla sinir krizi geçiriyordum. Kamer salondaki kütüphanenin yanına sinmiş, cici anne umursamadan kahvaltı yapıyor, o argan suçunu bildiği için evden tüymüş, babam beni sakinleştirmeye çalışıyor!

" kızım yeni kıyafetler alırım sana "dedi bu sefer.

Pardon?

Ben bir yandan hukuk okuyordum ve bir yandan kendi kıyafetlerimi dikiyordum. Bunlar bana ellerini bile sürmüyordu. Küçükken öz annemden
Kıyafet yapma dersleri aldığım için şanslıydım. Bir kaç bir şey aldılar bana sanki dünyaları almış gibi dikleniyorlar.

" NE ZAMAN ALDIN SEN BANA KIYAFET BABA? BEN KENDİ KIYAFETLERİMİ KENDİM DİKTİM.
SEN HEP O KARINA VE ARGANA BİR ŞEYLER ALDIN BENİ HEP UNUTTUN.
ANNEME KURBAN OL SEN. SON NEFESİNDE BİLE SENİ SEVDİĞİNİ SÖYLEDİ. SEN ANNEMİN TIRNAĞI BİLE OLAMAZSIN NE HALİNİZ VARSA GÖRÜN " diyip odadan çıktım.

Arkamdan mum gibi kaldıklarını biliyordum. Kamer de peşimden geldi.
Abarttığımı kesinlikle düşünmüyorum. Hiç kimse bu evde
Beni sevmedi. Babam bile beni sevmiyordu çünkü ona annemi hatırlatıyordum...

O argan ve o kadın beni bu evden göndermek için her boku yaptılar.
Şimdi civcive dönmesinler o babam olacak herifin yanında.
Kamer bana kendi kıyafetlerinden getirdi. Benden üç tane sığacak kıyafetleri hızlıca üstüme geçirdim.
Ve boş Bavulumun içine kıyafet dışında her boku attım.
Hukuk kitaplarım için sonra geri dönecektim şimdi sadece terzi makinemi, tarağımı falan alıyordum.
Kamer de kendi bavulunu hazırladı ve evden çıktık. Kapıyı kırarcasına
Örttüm. Kimse gitmemem için bana engel olmuyordu.
Olmasınlar da zaten.

Dedikoducu nayme teyze her zamanki gibi balkonda oturmuş gelen gidene soru sormakla meşguldü.
Beni ve Kamer i görünce attı soru yağmurlarını.

" kız lia, o kimdir? Üzerindeki kıyafetler bana anca olur kız. Noluyor ayol" dedi gözlerini irice açıp çekirdeğini çitlerken.

" bu babam varya nayme teyze annem öldükten sonra başka kadına kaçtıya bu kadın ve oğlu beni sürekli evden göndermek için uğraşıyorlar.
Babam bana hayatım boyunca hiç denecek kadar bir şey almadı. Herşeyimi ben yaptım.
Kıyafet alacak param yoktu olursa alır yoksa dikerdim. Ama bu üvey kardeş tüm kıyafetlerimi kesmiş biçmiş. Sonunda başarılı oldular evden gidiyorum artık. Sevgilimin yanında yaşayacağım ve üstümdeki kıyafetler sevgilimin. Şimdi uçur her yere haberi herkes bunları konuşsun lekelensinler "dedim kararlılıkla.
Şimdi mahalleli konuşsunlar onlarda rezil olsunlar ohhh.

Geriye bakmadan yürümeye başladım. Bir elim Bavulumu sürüyor diğer elim kamerin avuçlarım içinde.

Şimdi ne yapacaktık.

Kamer in yaşadığı yer olan italya ya hemen gidemezdik ki...
okulum vardı...