koca yaşlı şişko dünya | barsem

3.0

ismail - semih

abim
semih neredesin

semih
evdeyim abi

ne oldu

abim
dışarda değil misin

annem dışarda dedi

semih
yok geldim eve

yarım saat falan olmuştur

annem evde değil

abim
ne yapıyordun dışarda

semih
bir arkadaşımla kafeye gittik

oturduk biraz

bir şey mi isteyecektin dışardan

abim
aynen bir arkadaş|

koli bandı al diyecektim

neyse ben alırım

çıkacağım zaten yarım saate

semih
erken çıkıyorsun

bir şey mi oldu

abim
yok

eve gelince konuşuruz

semih
tamam

görüldü.

ismail, görüldü attığı mesaj ile kardeşinin sohbet kısmından çıktı ve sinirle yüzüne kapadı ellerini.

yarım saat önce şahit olduğu saçmalık neyin nesiydi?

semih, barış alper ile dışarı çıktım demek yerine yalan söylemişti kendisine.

kardeşim dediği adam, kendi öz kardeşini öpüyordu.

ve bunu ulu orta, hiçbir çekince göstermeden yapıyordu. yürek mi yemişti bu çocuk?

yere sert basan sağlam adımları, nefesi ile eşdeğer şekilde hızlı iken evlerinin yolu üzerinde olan kırtasiyeden kardeşinin çakmaması için bir tane koli bandı aldı ve adımlarının hızını azaltmadan eve yürüdü. annesinin evde olmaması iyiydi. içine girecekleri o büyük tartışmanın annesine, ondan da babasına ulaşmasını istemiyordu. zaten kendinden küçük olanın en ufak bir yanlışını arıyorlardı.

apartman merdivenlerini ikişer üçer arşınlayıp dairelerinin önüne geldiğinde derin bir nefes aldığı parmağını zile dokundurmadan önce. kardeşiyle konuşmadan evvel sakinleşmesi gerekiyordu çünkü bu öfke hiç mi hiç iyi olmazdı ikisi için de.

kendine ayırdığı birkaç saniye sonunda zile dokundu ve kapının açılmasını bekledi. kardeşi, gülümseyen suratı ile kapıyı kendisine doğru araladığında gözlerini onun yüzüne hiç değdirmeden içeri geçti ayakkabılarını geride bırakarak.

semih'in kendisine gülen yüzü ile kapıyı açtığını hiç hatırlamıyordu. dostum dediği adam mıydı kardeşini ona karşı bile böyle gülümseten?

sinirli bir soluk bıraktığında kardeşinin adım seslerini hemen ardında hisssederek salona geçti ve tekli koltuğa oturdu. semih de onun hareketlerini tekrarlayıp kendini abisinin karşısındaki tekli koltuğa bıraktığında mavileri, karşısındaki adamın kahvelerine tutundu.

ismail, az önce yüzüne değdirmediği gözlerini şimdi kardeşinden ayırmıyorken, suratı tamamen ifadesizdi. semih, onun neden böylesine ciddi olduğunu anlamamış, herhangi bir mimik de sergilemediği için bir çıkarımda bulunamamıştı o saniyelerde.