She's A Teenage Without Freedom

Chapter 3

Shan's POV

Ugh! Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin. Wala rin lang naman akong pakielam. Shit, iisipin ko na naman to mamaya eh. Langyang Zack yan ha. Teka Zack? Ipinangalan? The hell. Diko siya maintindihan.

"Assuming kalang siguro"  yan ang takbo nang isip ko. Na assuming daw ako. Bakit naman ako mag-aasume, aber? Di siya kagwapuhan. Lul!

Eto na naman ako sa subsconcious ko eh. Nakakainis kasi yung lalaking yun eh.

Teka, nasaan na ba yun?! Takte, tinakbuhan na naman ako!

"Edi ginusto mong makasama siya"

"Shut up" parang tangang sabi ko. Sino bang sinabihan ko? Utak ko din lang.

Zack's POV

Yung itsura niya, parang nakakain ng hindi mo malaman kung ano. Diko talaga siya tinakbuhan, nagtago lang ako.

I am Zack, obviously 15 years old. I dont have surname, I'll just wait Shan to give me a surname. Yeah, she'll be the one. And if you ask me why, well that's an order of our Weiyusha (diwata)

Hindi ako ordinaryong tao, hindi pala talaga ako tao, isa akong nilalang ni Feruyaki ang aming diyos. Ako ay isang Vaikulo. 

Vaikulo ang tawag sa prinsipe sa aming kaharian, at siyempre, isa ako dun. Ako ay may ibat ibang kapangyarihan, mapaano man yan. Ang kaso, nagagamit ko lang ito sa aming kaharian, pero sa mundo ng mga tao, BIG NO!

Simple lang ang dahilan kung bakit narito ako sa mundo ng mga tao, naparusahan lang ako. At dahil sa naparusahan ako, di ko pwedeng magamit ang kapangyarihan ko. Okay na sana eh, ang kaso may nakatakda pa para sa akin. Sino yun? Edi si Shan. Psh! Pero, makakabalik din ako sa aming kaharian, pag magiging mabait na ako.

Iniwan ko na si Shan sa kinatatayuan niya at nagpunta sa field ng school na ito.

"Anong kailangan mo?" Tumigil ako sa paglalakad dahil may nakasunod sa akin. Nararamdaman ko yun, lakas kasi ng sense ko eh. Kahit ikaw, yeah nasesense kita. Joke.

"SASAGOT KA BA O GUSTO MONG IBALIBAG KITA?" Nanggagalaiti na ako sa galit. Ang ayaw ko pa naman sa lahat ay yung, babagal bagal.

"Ma-master S-sosek..i" natatakot na sambit niya. Napangisi na lamang ako dahil dun sa pagsagot niya. Master Soseki ang tawag sa akin ng mga Bashuyi (tauhan) namin sa aming kaharian.

"Anong kailangan mo?" Tanong ko. Humarap ako sa kanya at nakita ko siya. Maganda parin talaga siya. Siya si Varbie, ang aking malapit na tauhan.

"Ikaw--- ah este... oo ikaw---binabantayan p-po kita M-master" alangang sagot parin niya. Teka, bakit ba hindi makatingin ito sa akin ng diretso? Gwapo naman ako. Tsk!

"Anong kailangan mo sakin?" Bahagya siyang napaangat ng tingin. "Hindi mo na ako kailangang bantayan" sabi ko sa kanya.

"Ngunit utos po iyon nang mahal na Seidany (Reyna) Master" sabi niya. Kumunot naman ang aking noo. Kahit prinsipe ako, pantay ang pagtingin sa aming kaharian. Kung may kasalanan ka, you need to face your punishment.