#මුවැත්තී_මගේ ( This story is written on 2020)
ශර්ට් එක ගලවල විසිකරලා මම ගියේ රැක් එක උඩ තිබ්බ ටවල් එක ගන්න අත දික් කරනකොටම..
"මොන හු#&$"
කළුවරේම රෙදි රැක් එකයි අල්මාරියයි අස්සෙ හිඩැසෙයි ගුලි වෙලා හිටිය මොකෙක් හරි එකෙක් දුවන්න යද්දි මාවත් පෙරලන් බිම.
"මොකාද යකෝ"
මගෙ ඇඟ උඩට වැටෙද්දි පපුවට දැනුණ දේ එක්කම මගෙ ඇස් ලොකු උනේ ඒ කෙල්ලක් කියල තේරුණ නිසා. මේකි පිස්සු හැදිල වගේ ආයෙම මගෙ ඇඟ උඩින් නැගිටල දුවන්න හදද්දි මලයකා වැටිල හිටපු මම එහෙමම කෙල්ලගෙ වළලු කරගාවින් අල්ලල ඇද්දෙ කෙල්ල කෙඳිරි ගාගෙන බිම වැටෙද්දි. ඊළඟ තප්පරේම මම ආවේශ උන යක්ෂය අතේ අරන් ඒකි ගාවට ගිහින් කොණ්ඩෙන් අල්ලල ඇදල ගත්තා කෙලින් කරලා.
"ආ..හ්"
කළුවර නිසා මෙළෝ මරදානයක් පේන්නෑ.
"අහ්..අනේ.."
අතෑරියොත් මේකි ආයෙම දුවයි කියලා කොණ්ඩෙන් අල්ලගෙනම ස්විච් එක ගාවට ගිහින් ලයිට් එක දැම්මා. ඒත් එක්කම මගෙ අත ඉබේම ලිහිල් උනේ කඳුළු පුරවන් වේදනාවෙන් ඇඹරෙන ඒකිගෙ මූණ දැකලා. සුදුම සුදු බෝලයක් වගේ. මගෙ අතින් මිදෙන්න හදනව. තප්පරේකට ගැස්සුණ හිත ආයෙම කේන්තියෙන් පිරෙන්න තප්පරයක් ගියේ නෑ.
"කවුද උඹ ආහ්..කතා කරපන්.. හොරෙක්ද තෝ?"
මම ආයෙම ඒ කොණ්ඩෙන් අල්ලල ඇහුවෙ කෙල්ල වේදනාවෙන් ඇඹරෙන ගමන් ඒකිගෙ අතින් කොණ්ඩෙ අල්ලන් හිටපු මගෙ අත අයින් කරන්න හදන ගමන්.
"මැරුම් නොකා කතාකරපන්. මොන @&&ද මගෙ කාමරේට රිංගුවෙ?"
"අ..අනේ ම්..මම හොරෙක් නෙමේ.. අතාරින්නකෝ"
ඇස් වලින් කඳුළු බේර බේර ඒකි කියද්දි පපුවට මොකක්ද උනා. ඒත් ඊළඟ තප්පරේ ආයෙම හිත කෑ ගැහුවෙ ගෑණු කියන ජාතියෙ මායම් වලට අහුවෙන්න එපා කියල.
"උඹේ කිඹුල් කඳුළුවලට මාව තම්බන්න බෑ. ඇත්ත කියපිය දැන්වත්"
"අනේ මං කියන්නම් අතාරින්නකො. රිදෙනව."
"හැබැයි රවට්ටන්න හැදුවොත් හරි දුවන්න හැදුවොත් හරි අණ්ඩක් කඩල පොලීසියට බාරදෙනව දැනගනින්"
YOU ARE READING
මුවැත්තී මගේ
Non-Fiction"ඔක්කොටම කලින් කියපන් උඹ කොහොමද කාමරේ ඇතුළට රිංගගත්තෙ ?" ඉණටත් අත් දෙකක් තියන් මම ඇහුවෙ මරන් කන්න වගේ බැල්මකින් ඒකි දිහා බලල. "අ..අතනින්" 2020 ලියපු කොටස් හතරක කතාවක්....
