Eftalya/Gerçek Ailem Kurgusu

1.Bölüm

Eftalya
Abim ile beraber babamların dediği  hastane ye gittiğimizde annele babamın yanında bir kız va dı ve konuşuyorlardı. Abim ile beraber onların yanına gittiğimizde kızın yüzünü görebilmiştim, kızıl saçları ve mavi gözleri vardı. Sanki bu kızı önceden görmüş gibi hatırlıyordum....

Abimin bana seslenmesiyle düşüncelerimi bir kenara bıraktım.
"Güzelim hadi gel  "
Duvarın yanına gittiğimizde duvara yaslanarak ayakta bekliyordum abimde karşımda bekliyordu.
"Ne olmuş abi"
"Sen küçükken karıştılmışsın,hani şurdaki kız varya onunla"
"Ne,n demek katıtırılmışım"
"Evet,güzelimbak bensenin hep yanındayım ama tamammı ben senin hep abinim üvey yada öz "
 

                               ☕

Doktor odasından çıkıp bizi ve babalarımızı içeri çağırdı, kan almak için.içeri girip kanları verdik ve şuanda da hastane nin oturaklarına oturmuş sonuçları bekliyorduk.
Abime dönüp
"abimm"
Gülerek bana döndüğünde
"Söyle güzelim"
"Diyomki aşağı insek sende bana kahve ısmarlasan olermii"
Gülerek ayağı kalktığında
"Hadi gel bakalım"dedi.

Abime bakıp bio annemle babamı(y:daha belli olmadı ama ne dicemi bilmiyorum oyuğzden böyle dedim) işaret ettim o da kafasını tamam anlamında salladı.
Bio annemin yanına gittiğimde bakışları bana dönmüştü.
"Şey...biz abimle kafeterya ya iniyoruzda kahve içicez sizde gelirmisiniz hem tanışmış oluruz" deyip gülümsedim.
Onlarda gülümseyip kafa salladılar beraber aşağı indiğimizde abim masada oturuyordu.

Ben oturunca onlarda oturdu.
"Abi sen kahveleri alırmısın"
Herkesinkini sorup sıraya girdi.
"Size kendimden bahsedeyim ozaman ben Eftalya,aşçıyım,okula erken başladığım için okumuyorum,meslek lisesi mezunuyum,peki ya siz"
Arşımda kadın konuştu
"Kızım, ben İlayda ,eşim de murat..murat hadi"
Yanındaki adam konuşmuştu bu sefer
"Hanım tamam dalmışım. Kızım bende Murat, aile şirketinde CEO ydum emekli oldum artık" deyip gülmüştü.

Bu sırada abimde elindeki tepsi ile gelmişti.
                                    ☄️
Kahvelerimizi içmiş yukarı çıkıyorduk. Az önceki doktor ortada elindeki zarf ile duruyordu. Bizi bekliyor du sanırsam.
Biz de içeri giriş yaptığımızda doktor elindeki zarfı açıp okumaya başladı
"Eftalya yılmaz%100 Murat Korhanın kızıdır.Nehir Korhan %100  Orhan Yılmaz'ın kızıdır."

İşte bu kadar basitti her şey.17 yılım boşunaydı demekki. Gerçi umrumda değil şu 17 yıl sonuçta güzel anılarımda olmuştu. Ama  aslında bana koyan şey abim..

Eteafımda gözlerimi gezdirdim fakat abin yoktu neredeydi bu şimdi?

İlayda hanıma kafamı çevirdiğimde bana bakmış"sarılabilirmiyim" demişti. Bende o na izin vermeden kollarımı beline sarmıştım direk sonrada murat beye bakmıştım ve oda sarılmamıza katıldı.
.....
Murat bey ler önden gidiyordular, bende arkalarından gidiyordum. Siyah bir renga Rover vardı.

-Siktir.kızım düşünsene bunlar mafyaymış heh ay ne güzel olurduğ
-İç ses suss artuk yaw

Mehmet bey şoför koltuğuna İlayda hanım da öndeki diğer koltuğa oturmuştu bende arka tarafa oturmuştum. Sessizliği İlayda hanım bozdu.

"Kızım senin kıyafetlerini evinden aldırcaktım fakat sana sormadan bir şey yapmak istemedim hem zaten almanada gerek yok bence evde senin için bir oda hazırlamıştım orada kıyafetlerin var tabi sen bilirsin genede"
"Kıyafetlere çok gerek yok da bir kaç eşyamı almam gerekiyor izin verirseniz onları almak istiyorum sadece..ama abimde getirebilir"
"Yok kızım ,tabi abin gelmek isterse gelebilir fakat kendinde gidebilirsin abinlerde gelir senle"
"Abin-ler mi "