Bensiz Yapama | Emirhan Topçu

01

"Ben çıkıyorum o zaman Emirhan Bey"

Ses tonundan bile yorgun olduğunu belli eden bir hâlde merdivenlerden indi kadın
Bileklerine geçirip kaldırdığı birkaç poşeti bile zar zor taşıyor gibi gözüküyordu
Son basamağı da indiğinde eş zamanlı olarak omzundan düşen siyah ve oldukça minimal çantasını düzeltmeye çalışıyordu

Sonrasında ise zaten bilerek söylediği hitap şekli karşısındaki adamın sert olmaya çalıştığı bir ifadeyle ona dönmesine sebep olunca gülümsemesini tutamadı kadın

"Tamam tamam. Bey falan yok. Bilerek söyledim zaten. Görüşürüz Emirhan. İyi geceler dilerim"

Ufak bir gülüşten sonra izlediği televizyonu kapatıp ayaklandı adam

"Seni geçireyim Leyla"

"Zahmet etmeseydin keşke. Yolu biliyorum sonuçta" kapı yanındaki vestiyerden ceketini eline alıp bir elinde çanta diğer elinde poşetlerle ayakkabılarını giymeye çalışıyordu

Esmer adam onun bu haline gülüp koluna astığı ceketini ve elindeki aslında çok da ağır görünmeyen poşetleri aldı

"Pekala, bunları senin için tutabilirim sanırım"

"Çok özür dilerim gerçekten. Yarın sabah bana getireceksin ya. O yüzden birkaç parça eşyasını evime götüreyim dedim. Zorluk çıkmasın diye. Gerçekten kusura bakma."

"Leyla, iki parça poşet tutmak beni zorlamayacak. Açıklama yapmana gerek yok."

"Ne bileyim işte Emirhan Beyciğim. Siz artık çok daha kıymetli birisiniz. Başınıza bişey gelemez. Koskoca Beşiktaş camiası ile ters düşmek istemem. Katiyen olmaz"

Bu laflara karşın adam kafasını hafifçe öne eğmiş ve oldukça çekici olan kahkahasıyla yanıt vermişti.

"Şaka bir yana. Seni tebrik ederim Emirhan. Eminim senin için en iyisi olacak"

Oldukça içten bir gülümsemeyle içindekileri söylemesi Emirhanın da tebessüm etmesine sebep oldu
Gerçi ne zaman bu kadınla konuşsa gülümsüyordu

"Evet, umuyorum ki öyle olacak" Bir süre yalnızca birbirlerinin gözlerine bakmış ve sessiz kalmışlardı

Adamın gözlerindeki parıltı kadının kalbini hızlandırmış üstündeki sessizliği mecburen atmasına sebep olmuştu

Karşısındaki ondan fazlasıyla uzun adamın omzuna yavaşça vurdu

"Ya Emirhan, sen gerçekten çok mutlusun. Gözlerin falan parlıyor. Seni uzun zaman sonra böyle görüyorum"

"Beni ilk defa böyle görüyorsun Leyla. Kendini kandırma"

Adam da tatlı bir gülümsemeyle karşılık vermişti

"EVET-"

Heyecandan sesinin biraz yüksek çıktığını fark ettiğinde çevresine biraz göz gezdirdi ve tekrar adama döndü

"Evet. Ve bu da beni çok mutlu etti. Gidip Hasan Arata teşekkür mektubu yazacağım"
Bu sefer fısıldayarak konuştuğunda esmer adam da onun gülen yüzüne doğru eğilip aynı şekilde fısıldayarak yanıt verdi

"Ya da sana teşekkür etmeliyiz"

Kadın, burnunun dibindeki yüzle hissettiği karın düğümlenmesini çözemediğinden çözümü anında geriye kaçmakta buldu

"Ben ne alaka canım. İşimi yapıyorum ben"

Yine ve yine kahkahasıyla yanıt vermişti adam

Sonra gitmek için hareketlenen kadına tekrar döndü
yaklaşık 10 dakikadır kapı önünde sohbet ediyorlardı