Esmer Güzeli

bölüm-7

                              ***
              Kalp kıran sözler

Kalp kırmak bir sarmaşık gibidir. İnsanı sardikca sarar ve boğmak için elinden geleni yapar. Biz insanoğlu da öyleydik. Kalp kırmak için yer ve zamana gerek yoktu.

Berivan tarafından hâlâ durum aynıydı. Kocası ile o konuşmayı yapalı nerdeyse bir hafta olmuştu. Kocası sabah erken kalkıyor, şirkette erken gidip akşam yemek vakti den sonra geliyordu.

Bu evdekilerin dikkatini çekse bile karı koca arasına girmemek için susuyorlardi.

Kahvaltı sonrası sofra toplanmıştı. Viyan ve Asmin bulaşıkları yıkamış ortalığı toplamıştı. Berivan elinde kova ile salonunun tozunu almıştı. İşi bitince aşağı indi Berivan, acayip yorulmuştu. Bir kahve içse kendine gelecekti.

Mutfağa geçeceği sırada içeriden gelen belizin sesi ile duraksadı.

" Hepsi Berivan yengemin yüzünden!"

Asmin kız kardeşine bitkinklila baktı. Yemetmiyor muydu kadını suçladığı?
Zaten kadının canı sıkkındi birde belizin lafları...

" Beliz Allah Muhammed aşkına sus artık!"

" Yalan mı? Onun suçu değil mi?"

Berivan dinlemeye devam etti. Yine ne yapmıştı? Ne yapmıştı ki Beliz yine zehirli dilini kullanıyordu?

" Ağabeyim onun yüzünden eve erken çıkıp geç geliyor. Adamın yüzünü bile görmez olduk!" Canı sıkıldıkça kum torbası gibi Berivan'na vurmadan durmuyordu. " Keşke.. keşke Heja gelseydi. Heja gibi kadın yok bu dünyada.."

Asmin işini bitirip kıza döndü. " Heja." Dedi Asmin sesi şaşkın, yüzü ise sen ne diyorsun dercesine bakıyordu.

" Evet Heja. Hem asil hem çalışkan hem iyi niyetli."

Asmin elini belinin kenarına koydu.
Kaşı catilmis kız kardeşine bakmıştı.
" Berivan yengemin nesini gördün? Ne kötülüğünü gördün?" Beliz bu kadına karşı neden bu kadar ön yargiliydi ki?

" Ben göreceğimi gördüm, abla! O yüzden Berivan'na karşı hiç empatik olamam."

Asmin kinarcasina baktı kıza. Kadın zaten kendi evliliğinde yanıyor, kül oluyordu. Birde belizin kahrını mı çekecekti.

" Bak Beliz, ağabeyim artık Berivan yengem ile evli, belki yakın zamanda bize bir bebek haberi bile verirler." Dedi Asmin. Bu konuyu kapatmak istiyordu.

Beliz bunu düşününce bile yüzünü burusturdu. Böyle bir haberin gelmesini bile istemiyordu. Ki diline gelen o zehir ile nerdeyse onun dinleyen ve kahirolan, kadının korpecik yüreğine bir acı daha püskürtmüştü.

" İnşallah, Berivan kısır kalır."

Asmin hızla kardeşinin yanına gelip avuç içi ile ağzını kapatıp gözlerini kıza dikti. " Bir daha... bir daha o zehirli dilini açma! Yoksa yemin olsun ki koparır atarım!"

Duydukları mı ağır gelmişti yoksa bu dünyanın yükü mü? Bilemedi. Bu hayat ona bu sefer çok şey borçluydu.

" Benden bu kadar nefret edecek ne yaptım size?"

Hızla arkasını döndü. Merdivenlere kadar koşarak çıkıp odasına doğru gitti. Kapıyı açıp içeri girmiş kapıyı da kapatmıştı.

Sırtını kapıya dayayıp canı çıkana kadar, ağlamıştı. Nefret ediyordu.

Bu hayata geldiği için nefret ediyordu!
Kadın olduğu için nefret ediyordu!
Evlendiği için kendinden nefret ediyordu!
Evlenip herkesin nefretin topladığı için kendinden nefret ediyordu!