Esmer Güzeli

Bölüm-11

                                ***
                     Aşk tutsağı

Aşk bir kafes gibi, ya seni içine çeker kapana sıkışır kalırsın. Yada bir yardım eli için uğraşşrsin.

Viyan şirkette gitmek üzere hazırlanan kocasına baktı. Yine ve yine çok şıktı. Lacivert takımı ile adetta, mankenleri aratmayacak bir adam vardı karşısında.

" Şiyar'ı aradın mı?" Diye sordu merak içinde. Bugün planını harekette geçirecekti.

" Arayacağım, merak etme." Lacivert takımın yelek kısmını giyen adam kadına döndü.

Komodinin üstündeki telefonu alıp kocasına doğru uzattı. " Şimdi ara!" Diye söylendi. Kocasının da bir huyu vardı ki, yapacağım dediği bir kaç dakika sonra unutur giderdi. O yüzden tedbiri elde bırakmayacakti.

" Jinamin arayacağım dedim ya!"

Viyan olmaz dercesine başını salladı. Şimdi ara dedi ise şimdi arasın istiyordu. " Merekemin, ara işte. Ben senin huyunu biliyorum. Unutur gidersin."

" Tövbe estağfurullah." Diye sabır çeken adam telefonu alıp açtı. Kardeşi Şiyar'in numarasını bulup kulağına götürdü. " Alo, Şiyar."

" Aslanım bugün ben şirkette geçeceğim de, sen bugün çiftlik evine geçebilir misin?"

".."

" Ya geçen gün gittim bir kaç iş vardı. Adamlara durumu anlatım da yaptılar mı yapmadılar mı bilmiyorum. Şirkette de çok işim var bugün. Sana Zahmet bugün sen gidebilir misin?"

"..."

" Eyvallah kardeşim. Tamam görüşürüz." Telefonu kapatıp kadına baktı. " Tamam, gidecek."

Viyan küçük bir çocuk gibi ellerini birbirine cirpti. Çok sevinmişti. Şiyar işi tamamdı. Şimdi sırada ise Berivan vardı.

" Berivan işi bende."

" Ee, bir zahmet. Onuda ben yapacak değilim!" Diye çıkıştı adam. " Valla yemin ediyorum bize bu kadar uğraş vermedin!" Diye alıngan şekilde konuştu.

" Aşk olsun!" Dedi Viyan dudağını büzüp. Adamın yanına gelmiş giydiği kar beyaz gömleğinin yakaları ile oynayıp adamın ayarları ile oynama peşine düşmüştü. " Benim senin için yaptıklarımı görmedin mi?" Diye cilveli bir edayla sordu. Kocasına karşı zaffi vardı.

Genç adam kadının dibine girip şehvetli konuşması ile ayarları çoktan vites atıp gitmişti. Kadının çenesinden tutup yüzünü kaldırmış göz göze gelmişti. " Hamile olman beni engelliyor!" Dedi adam boğuk bir sesle.

" Ne gibi?" Diye sordu.

Elleri kadının belinden kayarak kalçasına doğru indi. Hafifçe yavaş yavaş dolgunlaşan kalçasını sıkmıştı. Genç adam kendi dahi itiraf edemiyordu ama, karısına gebelik yakışacakti. Kalçası, göğüsleri, her kilo aldıkça adamın yüreğini hoplatacakti.

Viyan daha fazla dayanamadı. Ensesinden tuttuğu gibi adamın dudağına sert ama dayanılmaz bir öpücük kondurmus, kan beyininde fokur foku kaymasına sebep olmuştu.

Geri çekilip adama baktı. Biraz daha devam ederlerse işin sonu başka yerde bitecekti.

" Hadi işe git artık."

" Bu hâlde mi?"

" Dayanırsin sen." Dedi Viyan.

" Akşama sakın uyuma!" Dedi Hakan. Zoraki yutkunmustu.