Esmer Güzeli

Bölüm-8

                                ***
                       Acı direniş

Vücuda giren ilaç gibiydi acı. İnsanı parmağında oynatan, acı vermeden duramayan ve darama duman eden bir zehir etkisi gibiydi...

Nitekim bu acıyı en dibine kadar çeken ise Berivan olmuştu. Acı onun için sağdan soldan vuruyor harabe yıkık dökük, ev gibi ortada bırakıyordu.

Asmin yensginin yanına geldi. Kolundan tutup odasına kadar çıkardı. Evvela kadını sakinleştirmesi gerekti.

" Yenge iyiyi misin?"

" Benim suçum değil!" Dedi Berivan. Gözü kararmış yanağına inen tokatin etkisi kadına narkoz etkisi bırakmıştı.
" Ben.. ben böyle olacağını bilemedim!"

" Yengem azıcık sakin ol, bak ağabeyim iyi olacak." Daha ağabeyinin nasıl olduğunu bilmiyordu. İyi miydi, kötü müydü? Çok mu ağır yaralıyıdi!

" Bana, bana çok kötü davranıyor Asmin! Parmağına yüzük dâhi takmıyor." Hâlâ o anın görüntüsü beyininde raks ediyordu.

Asmin az bir şey eğildi. Yenegsinin kanayan yarasını gördü. Dudağı patlamıştı vuraminin etkisi ile. Kim bilir yüreğinde taşıdığı ve göstermediği daha ne kadar yarısı vardı.

Komodinin üstündeki peçetelikten peçete çıkarıp kadına doğru yaklaştı. Sileceği sırada Berivan bileğini tuttu.

" Hayır.." dedi başını salladı. Kızarmış gözleri adetta bir yangının ortasında kalmış gibi alev alev bakıyordu. " Bu yara kalacak, ömrü hayatım boyunca kalacak.." genç kıza döndü. " Ve bu yara kaldıkça, benim acım taze kalacak!"

Bu yaralar yüreğine işlenecek, kalbini mıh gibi çakacakti. Ne iyileşmesine izin verecekti, ne de geçmesine.

***
Gün bitmişti. Gece çökmüştü bile ay parlak yıldızların arasına karışmıştı. Çok şükür ki Şiyar gayet iyiydi. Arabası kontrolden çıkınca önündeki koca ağaca çarpmıştı. Hızı fazla olmadığı için yarasiz kurtulmuştu.

Annesi her ne kadar hastanede kalalım dese de kabul etmemişti.

Zaman kusursuz bir şekilde gidiyordu. Eve dönen ahali şimdi hesap verme zamanı gelmişti.

" Hoş geldin ağabey." Asmin ağabeyine sarıldı. Çok korkmuştu ona bir şey oldu diye.

" Hoş buldum," gözleri etrafı taradı, neredeydi o gözler? Yörüngesine giren, onu ara ara uyutmayan o gözler nerdeydi?

" Kızım, hani yengen nerede?" Diye sordu Besne xanim. Gelini nerdeydi? Niye yoktu ortada!

Asmin derin nefes aldı. " Yâde isterseniz salona geçelim." Dedi. Büyük kaos başlıyordu.

Herkes salona geçmişti. Asmin yengsini alıp salona girmişti. Şiyar koltukta oturmuş gelen kadına bakıyordu.

Ne olmuştu bu kadına? Neden dudağı patlamıştı? Saçı başı dağınıkti?

Besne xanim gelinine baktı. " Bukê." Dedi kadına bakarak, " Bu halın ney?"

" Bana değil, kızınıza sorun!" Dedi. Ona sorulacak bir hesap yoktu. Bugün yaşadıkları hiç bir şeyi unutmayacaktı.

Beliz ayakta yengsine baktı. Kaşını çattı. Hem suçlu hem güçlü bir şekilde ona mı taşı atıyordu?

" Benim değil senin suçun!" Dedi Beliz. Alta kalacak değildi. Parmağı ile yengsini gösterdi. Annesine gözlerine baktı. " Bu kadın.. bu kadın ağabeyime beddua etti yâde! Duydum kendi kulaklarım ile duydum."