"චූටී නැගිටින්න ළමයෝ!"
"අම්මේ තව ටිකක් නිදා ගන්න දෙන්න පුදුම වදයක් මේ උදේ පාන්දර නැගිටින එක"
ටික වෙලාවකින් ෆෝන් එකේ නොටිෆිකේශන් සද්දයක් ඇහුණා.රිනා අක්කව මම instagram වලින් follow කරනවා.එයා video එකක් story දාලා. ඉක්මනට ස්ක්‍රීන් රෙකෝඩින් පටන් අරගෙන මම ඒ video එක save කරගත්තා.මම ෆෝන් එක අල්ල අල්ල ඉද්දි තාත්තා මගේ කාමරේට කඩාගෙන පැන්නා.ෆෝන් එක අල්ලනවා කියලා මට හොද කුණුහරුපෙන් බැන්නා.
දැන් අවුරුද්දක විතර ඉදලා මට මගේ ඉස්සර හිටපු තාත්තා නැති වෙලයි තිබුණේ
ඉස්සර තාත්තා මාව කොච්චර බර වුණත් ළූණු කරේ එක්කගෙන ගියා.අම්මා ගහන්න පස්සෙන් පන්නනකොට මාව බේරගත්තා.මම බේරගන්න ගිහින් එයත් ගුටි කෑවා.ඉස්සර මට අම්මව පෙන්නන්න බැහැ.මට මගේ ජීවිතේ ආදරේ කරපු එකම මනුස්සයා වුණේ මගේ තාත්තා.මම පොඩිකාලෙදි මාව බදාගෙනයි හැමදාම තාත්තා නිදා ගත්තේ.තාත්තා හැමදාම මාත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න ආවා.නමුත් අද වෙනකොට ඒ හැමදේම වෙනස් වෙලා.එයා ගෙදර එන්නෙම මට බනින්න බලාගෙන.සමහර දවස්වලට දෙන්නම එකතු වෙලා මට බනිනවා.ඒ වෙලාවට දශමෙකට ගණන් ගත්තේ නැහැ වගේ හිටියට මම එදාට මගේ කොට්ටේ බදාගෙන සද්දයක් ඇහෙන්නෙ නැති වෙන්න ඇඩුවා. මට මගේ ජීවිතේ අමුතු තනි කමක් දැනුණා.මම බය වුණා මම කාටහරි මගේ ප්‍රශ්න කිවුවොත් පවුලේ අයට මාව එපා වෙලා තියෙනවා වගේ එයාලටත් එපා වේවිද කියලා.මට ආදරේ කරපු මගේම තාත්තත් දැන් වෙනස් වෙලා කියලා මතක් උණහම මට දැණුනේ මේ මුළු ලෝකෙම මම තනිවෙලා ඉන්න නිකම් මූසල ළමයෙක් වගේ.පිටින් හිනාවෙලා ඉන්න මිනිස්සුන්ගේ හදවත් කවුරුවත් නොහිතන තරමට බිදිච්ච ඒවා.
තාත්තවත් මග හැරලා ඉක්මනට වොශ්රූම් එකට රිංගගත්තේ තව බැනුම් අහන්න අමාරු නිසා. කොච්චර බැනුම් ඇහුවත් මම ෆෝන් එක අල්ලන එක නවත්තන්නෙ නැත්තේ මට නිදහහසේ කතා කරන්න පුළුවන් යාළුවෝ වගයක් මට instagramවල හිටියා.මගේ ජීවිතේ ඒ වෙනකොට ජීවත් කෙරෙව්වේ නිශිනියි එලීනයි.මේ හැමදේම ඔළුවට එද්දි මට ඔළුව ටබ් එකේ ඔබාගන්න හිතුණා.එච්චර හයියක් මට නැහැ.
ඉක්මනට ලෑස්ති වෙලා මම බස් එකට නැගගත්තා.පිටිපස්සේ ශීට් එකට ඉස්සරහ ශීට් එකේ මම ගිහින් ඉදගත්තේ ජනේලෙ ගාව.මාත් එක්ක මගේ වයසේ අය කතා කරන්න ආවත් මම සිහියකින් හිටියේ නැති නිසා මම ඔළුව රිදෙනවා කියලා ඔළුව බස් එකේ පොල්ලට තියාගෙන මේ දරාගන්න අමාරු ජීවිතේ ගැන හිතන්න ගත්තා.නිශින මං ගාවට ඇවිත් ඉදගත්තා.
