Acar/erkekversiyon-gerçekailem

1️⃣

(medya-Acar)

Size ikinci bir şans verilse ne yapardınız?

Tüm pişman olduğunuz şeyleri düzeldirmiydiniz?

Zamanında yanlış yaptığınız seçimleri değiştirirmiydiniz?

Sevdikleriniz için daha fazlamı çabalardınız?

Yada zaman akışını bozmamak için çok fazla ileri gitmeden mi gizlice bir şeyler yapardınız?

Ben?

Ben hepsini birden yaptım.

Pişmanlıklarımı düzeltdim. Doğru şeçimleri yaptım. Sevdiklerime, bir kişi olsa bile, daha çok değer verdim. Zamanın akışına fazla zarar vermeden, gölgelerden bazı şeyleri yaparak 20 yılı geçirdim bile.

O 20 yılı anlatmıyıcam. O kadar zamanım yok ve üşenirim. Sadece şunları söyleyeyim.Eski hayatımda hatırlayınca kahrolduğum tüm anılarımı hatırlıyorum. Asla unutmam da. Hayallerimle oynandı. İftiraya uğradım. Tek ailemi kaybettim.

Ama unutmasam bile geçmişte kaldılar. Bir daha olmalarına asla izin vermem. Bunun için her şeyi yaparım. Yapıcam da.

Peki neyi yalnış yaptım?

Hayatımı altüst eden o olay neden yine oldu?

Sekiz yıl önce engellediğim, bir yılımı sarf ederek önüne geçtiğim olay neden gerçekleşti?

Şu an neden ikizimle hastaneye gidiyorum?

Neden DNA testi yaptırıcam?

Bizi nasıl buldular?

İkizim neden bir şey açıklamıyor?

Neden sadece 'gerçek ailemizi bulduk ve test için hastaneye giemiz gerek.' gibi bir cülme kurup, soru sormama izin vermeyen ifadesini takındı?

Ne düşünüyor?

Öncelikle sakin olmam gerek. Her zamanki gibi mantığını kullan Acar. Alpin yanında olmalısın. Kesinlikle günün sonunda üzüntüden ağlayacaktır. Sen bunları atlattın. Ona dayak olman gerek. Evet böyle.

"Merhaba. Ben Alp. Buda ikizim Acar Karan. DNA testi için gelmiştik."

Alp resepsiyonist kızla konuşunca her zamanki gibi arkasında durdum.

Resepsiyonist kız üçüncü kata çıkmamızı söylediğinde asansöre bindik.

Alp üçüncü katın düğmesini bastıktan sonra sessizce yukarı çıktık.

Kapı açıldığında içeride darılmış gibi hızla dışarı çıktı. Bende onu takip ettim.

Bizi bekleyenlerin olduğu odanın kapısına vardığında durdu. Derin bir nefes alıp elini kapıya uzattığında tereddüt edip geri çekti.

Bir kere daha aynı şeyi yaptığında rlimi omzuna koydum.

"Ben yaparım."

"Sağol. Gerginlikten bayılmak üzereyim."

"Kendini çok kasma. Bizi yiyecek diğiller ya."

Hafifçe gülümsediğinde sırıtarak karşılık verdim.

Gergin diğildim. Kimlerin geldiğini bilmiyordum. Her birisine farklı tepki verə bilirdim. Umarım eskiden olduğunda gelen kişiler diğildir.

Kapıyı açtığımda duygusuz umursamaz bir ifade takındım. Arkamca gergin ama yinede ifadesini sabit tutan Alp girdi.

Kolduklara oturmadan hafifçe selam verdik. Ben sadece kafamı salladım ama onlarda umursamdılar.

Koltuğa oturup arkama yaslandığımda ve doktoru beklerken önümdeki üçkişiyi süzdüm.