Kızıl Deniz~

-final-

Hyunjin gün geçtikçe iyileşiyordu. Bizse daha çok yakınlaşmıştık.
Hyunjin yine odamda koltuğa geçmişti.

Seungmin;
Bugün nasılsın Hyunjin?

Hyunjin;
İyiyim doktor. Eşim beni seviyor gibi. Kız kardeşim benim için her yemeği yapıp ilaçlarımı düzenli veriyor. Eşim fakat benimle ilgilenmiyor.

Seungmin;
Eşinin seninle ilgilenmesini mi istiyorsun Hyunjin?

Hyunjin;
Evet.

Seungmin;
Seanstan sonra odamda görüşelim Hyunjin.
Bana anlatmak istediğin bir şey varmı?

Hyunjin;
Yok kopüş doktor

Seungmin;
Peki kızıl deniz.

Seungmin Hyunjinin elinden tutup odaya götürdü ve kapıyı kapatıp kitledi.
Hyunjin'in belinden tutup duvara dayadı ve beline sarıldı.

Seungmin;
Nasıl bir ilgi istersin kızıl deniz?

Hyunjin;
Bilmem kopüş doktor?

Seungmin Hyunjinin dudaklarına kapandığında Hyunjin direk ellerini boynuna sardı ve karşılık verdi.
Seungmin Hyunjinin belinden tutup yatağa giderken Hyunjin adımlarına eşlik ediyordu. Sırtı yatak ile buluştuğunda dudaklardan ayrıldı Hyunjin.

Hyunjin;
Daha ilerisi yok seungmin bunu istemiyorum.

Seungmin;
İlgiden kastın bu değil miydi?

Hyunjin;
Hayır. Sarılıp saçlarımı okşaman benimle vakit geçirmen.

Seungmin Hyunjinin yanına uzandı ve sıkıca sarıldılar.

Seungmin;
Hyunjin.

Hyunjin;
Hm?

Seungmin;
Seni seviyorum kızıl deniz.

Hyunjin;
Teşekkürler köpüş doktor.

Seungmin;
Köpüş niye?

Hyunjin;
Çünkü bir köpeğe benziyorsun doktor.

Seungmin;
Sende Gelinciklere kızıl deniz.

Hyunjin;
Ama benim saçlarım bordo doktor.

Seungmin;
Ee? Oda bir kırmızı tonu?

Hyunjin;
Haklısın.

Hyunjin yine durgunlaşmıştı ve gözleri dolmuştu.

Seungmin;
Hey? Ne oldu?

Hyunjin;
Felixi özledim doktor...

Sesli bir yutkunma sonrası öylece kalmıştım. Diyebilecek birşey yok çünkü.
Hyunjine sıkıca sarıldım ve saçlarını okşadım. Sakinleşmiyordu.
Hyunjini kollarının altından tutup kucağıma aldım ve çalışma odasına götürdüm. Ordaki koltuğa oturdum ve Yejiye işaret verdim. Başlıyoruz..

Gelen şeyler ile önce Hyunjinin üstünü çıkardım ve atleti ile kalmasını sağladım.
Onu yatar pozisyona getirdim ve saçlarını geriye attım. Alnına ıslak bez koydum ve karnına sıcak su torbasını koyup üstünü kolları dışarda kalacak şekilde örttüm.
Bileklerini ıslatarak okşamaya başladım Hyunjin ise ağlıyordu.
Hyunjinin ağlaması kesildi çünkü ona ilgi vermeye değer vermeye başladım.
Aynı şeyi yapıyordum sakinleşiyordu

Hyunjin;
Doktor sen aptal mısın?

Seungmin;
Neden?

Hyunjin;
Neden benim gibi deliyi seviyorsun?

Seungmin;
Sen deli değilsin Hyunjin. Sadece kalbin ve zihnin incinmiş.

Hyunjin;
Peki köpüş doktorum!

Seungmin;
Peki Hyunjin. Bana ortaokulda zorbalık gördüğünü söylemiştin. Anlatır mısın?

Hyunjin;
Kafama vuruyordular, kafamı cama vuruyordular bazen yarılırdı. Tekme atardılar yumruk atardılar tokat atardılar istedikleri olmayınca vücudumun bazı yerlerine kesik atardılar. Beni soğuk depoya kitlerlerdi. Dahası var ama hatırlamıyorum.

Seungmin;
Hyunjin sen... Ciddi misin?

Hyunjin;
Evet doktor.

Hyunjine sıkıca sarıldım. Gerçekten zor bir hayat yaşıyor.

Seungmin;
Peki babanlar ölünce sana kim baktı hyunjin?

Hyunjin;
Felixin ailesi bakıyordu bana.

Seungmin;
Buna rağmen öldürdün Felixi.

Hyunjin;
Doktor hiç yardımcı olmuyorsun.

Seungmin;
Hyunjin yeter! Kendine suç arama artık! Yıllardır bitirdin kendini!

Hyunjin doktorunun ona bağırması ile yerinden zıpladı. Korkmuştu.

Seungmin;
Özür dilerim.

Hyunjin ve Seungmin sıkıca sarıldılar.

Hyunjin;
Seni madem affetmemi istiyorsun doktor? Beni dışarı çıkar.

Seungmin;
Peki gidelim.

Hyunjin ve Seungmin odaya geçtiler. Seungmin hyunjin ile aynı olan kıyafetleri giydi takım olmuştular adeta.
Hyunjin ve Seungmin saçını düzeltti ve dışarı çıktılar.

Seungmin;
Nereye gitmek istiyorsun Hyunjin?

Hyunjin;
Dağa. Yıldızları izlemek istiyorum doktor.

Seungmin;
Peki gidelim.

Seungmin ve hyunjin zorda olsa taksi bulmuşlardı. Dağa yakın bir yerde inip dağa yürümeye başladılar. Hyunjinin gözleri parlıyordu. Hyunjin ve Seungmin dağa çıkmıştı. Bütün fransa ayaklarının altındaydı.

Hyunjin ve Seungmin çimlere uzandılar. Mesafeli duruyordular. Hyunjin biraz seungmine sokuldu sonra sarılarak yıldızları izlemeye başladılar.

Seungmin;
Yıldızlar sana neyi hatırlatıyor hyunjin?
Bana her hastamı.

Hyunjin;
Felixin çilleri. Onlarda benim yer yüzündeki yıldızlarımdı. Ama ben hepsini kırdım. Artık yıldızlarım yok

Seungmin hyunjine sıkıca sarıldı. Hyunjin ona sarılarak ağlıyordu.

Hyunjin ve Seungmin doğrulup konuşmayı başladılar.

Seungmin;
Bugün nasılsın hyunjin?

Hyunjin;
Eşim beni öldürdüğüm kişinin yıldızlarını hayal edebilmemi sağladı doktor. Ona minnettarım ve teşekkür borçluyum.
Beni iyileştirdiği için

Seungmin;
Doktorun diyor ki. Oda iyileştiği için minnettarmış sana. Birde istediğin zaman onun yıldızlarını görmeye gidebilirmişsin.

Hyunjin;
Seni seviyorum köpüş doktorum.

Seungmin;
Bende seni seviyorum kızıl denizim..

Hyunjin ve Seungmin için bir son değil ama bizim için bir son bu. Onlar mutlu şekilde yaşayacaklar. Fakat biz bunu belki 2. Kitaplarinda belki hiç göremeyeceğiz.
Onlara mutluluk dileyelim.

MUTLULUKLAR HWANG HYUNJİN VE KİM SEUNGMİN MUTLU OLUN!!

-final-