3 abim

1. bölüm

Selamlar ben şimal 17 yaşında ,aklı başında ,hayatta tek başına ,gerektiğinde kendini savunan bir kızım. annem ve babam bana şiddet uygulayan ilgisiz duygusuz birer insan , hayatın acı yüzünü ben onlardan öğrendim diyebilirim, bizzat kendileri öğrettiler.

Ama bugün bir şey oldu doğduğum hastaneden bir telefon geldi ve benim doğumda karışan yüzlerce bebekten biri olduğumu iddia ettiler. Bizi hastanede bekliyor olduklarını mümkünse hazırlıklı gelmemizi söylediler.

Hayat şaka gibi öyle değil mi, bir dakika sonra ne şartlar altında kalacağımızı tahmin bile edemiyoruz, ama olsun hayat devam ediyor ne olursa olsun ne yaşarsak yaşayalım dünya dönüyor ve biz yürümeye devam ediyoruz.

Evden küçük bir valizle çıktık her şeye hazırlıklı olmamız gerektiği için babam almamı söyledi, kırmızı bir arabamız var ona bindik ve hastaneye doğru yol almaya başladık, yolda annemle babam yeni kızları hakkında konuşuyorlardı . Ne yalan söyleyeyim biraz üzüldüm çünkü bana hiç böyle kelimeler kullanmamışlardı şimdi kendi kızları olduğu belli bile olmayan birisi için fazla büyük konuşuyorlardı.

Hastaneye varmıştık, doktorun odasına girdiğimizde 40lı yaşlarda bir çift ve ortalarında karıştığımızı düşündüğüm kız vardı, garip olan ben bu çiftin karışımı gibi duruyordum .Sanırım DNA testine gerek yoktu her şey ortadaydı ben kesin karışmıştım.

Kan verme işlemini hallettik den sonra çift bana doğru yaklaşıp "kızım merhaba ben Murat ALTUN buda eşim Merve ALTUN sanırım senin gerçek ailen biziz kızım bize bir şans vermeye hazır mısın" diye sormuşlardı ben şaşırmadım çünkü gerçekten benziyoruz. "merhaba bende Şimal tanıştığıma memnun oldum" "sonuçlar açıklandıktan sonra size bir şans vermeyi düşüneceğim ama bence bir şansı hak ediyorsunuz " dedim yüzleri gülmeye başlamıştı gerçekten gözlerindeki ışığı görmüştüm o an ,

Sonuçlar çıkmış doktorun zarfı açıp okumasını bekliyorduk doktor "Sonuca göre Şimal KUTAY %99,9 Murat ALTUN'un kızıdır ." ben zaten bu cümleden sonrasını dinlememiştim . Öbür kızda anne ve baba dediğim insanların yanına gitmiş ve onlara sarılmıştı Altun larda benim yanıma gelmişti bana" hadi kızım evimize gidelim " dediler bende kabul etmek durumunda kalmıştım .Denemekten zarar gelmezdi öyle değil mi.

****

(Altun ların evi)

Ev bayağı büyüktü bende o an sormak istedim " 3 kişi için biraz fazla büyük bir ev değil mi "dedim ikiside gülerek "merak etme kızım 3 tanede abin var ve bize gayet küçük geleceğini düşünüyoruz "dediler o an ayaklarım beni götürmekten vazgeçti kapıda dikildim kaldım tam geri arabaya dönecektim ki Murat bey gelip koluma girdi "hadi ama o kadar korkunç değiller" dedi .Açıkçası gerilmiştim,

İçeri girdiğimde birde ne göreyim 2 tane aslan yavrusu mübarek Allah özene bezene yaratmış ya dedim içimden ,onlarda tip tip bana bakıyorlardı en son birisi "Anne yine karışan kardeşiniz muhabbeti yapacaksan hiç almayalım biz birbirimize yetiyoruz " dedi Merve hanım "oğlum o nasıl söz öyle çok ayıp " dedi murat beyde "çocuklar bu kardeşiniz Şimal bazı hatalar yüzünden biraz geç tanıştınız ama olsun size engel olacağını sanmıyorum hadi şimdi tanışın bakalım sizi yalnız bırakalım "deyip yukarı çıktılar.

Büyük olan "demek daha eve girmeden huzurumuzu kaçıran şimal sensin ha " dedi sonra küçük olan "zaten senin işin sadece huzur kaçırmak gibi duruyor" dedi bende "hayır ben sadece..." cümlemi bitirmeden büyük "sen sadece ne sadece iyi kalpli bir kız olduğunu mu söyleyecektin bence bu numaraları git eski ailene yapmaya devam et bize sökmez " dedi bende o an ağlamak üzereydim tam yukarı çıkacaktım ki büyük olan beni kolumdan tutup dışarı doğru fırlattı kafam parkeye gelmişti "şimdi annemler sabah uyandığında sen yok olacaksın bizde gece kendi isteğinle gittiğini söyleyeceğiz tamam mı" dedi ben kafamın acısıyla sallana sallana evi terk ettim sokaktan çıkabildiğim kadar hızlı çıktım kendimi gidebildiğim kadar uzağa gitmeye ikna ettim .

Bir yarım saat kadar olmuştu artık açlıktan ve kafama aldığım darbe yüzünden bayılmak üzereydim tam anayolun yanında artık kendimi tutmadım yere yine sert bir şekilde düştüm bilincim gitmeden önce tek hatırladığım bir arabanın benim yanımda durduğu ve birisnin beni kucağına almış olmasıydı....