A.H.U

3. Bölüm

Yazım hatalarını dikkate almayınız!!!

🕳️

2 gün sonra

"Ege o yataktan kalkıyor musun yoksa ben mi kaldırayım seni?" Sesimi duyması ile zıplaya zıplaya geldi yanıma.

"Sen yorulma ablacım ben kalkarım" güzel uyandırma yöntemlerim vardı halbuki.

Hazırladığım kahvaltıya baktı. Peynir,domates,çilek reçeli ve 3 dilim ekmek.
Bu ayki faturalar çok geldiği için eve hiçbir şey alamamıştım. Dün yediğimiz bir tabak makarnayla duruyorduk ikimizde. Alacak param yoktu ve patron dün akşam beni işten çıkardığına dair kısa bir mesaj atmıştı. Aramalarımın hiçbirini açmazken anlam verememiştim bu yaptığına. Acil iş bakmam lazımdı. En fazla 2 gün böyle idare ederdik.

Ege yüzüme baktı ,yüzümdeki tedirgin ifadeye. Ardından sandalyeye otururken konuştu.

"Bugün de canım çok çilek reçelli ekmek çekmişti. Hissettin sanırım abla yine" gözlerimin dolmaması için çaba gösterirken aldığım dilime çilek reçeli sürüyordum.

O da biliyordu paramız olmadığını. Beni üzmemek için öyle demişti. Keşke sana daha güzel bir hayat sunabilseydim güzel kardeşim. Keşke.

Reçel sürdüğüm dilimi ona uzatırken kocaman bir ısırık aldı. Kalan iki dilimin birine yine reçel sürüp diğerine de peynir sürerek önüne bıraktım.

"Abla başka ekmek yok sen ye bunları" kendisi bir dilim yerken bana iki dilim yememi söylüyordu. Ah Ege..

"Sen ye ablacım ben atıştırdım sen uyanana kadar" kafasını sallayarak yemeye devam etti. Yememiştim ama olsun.

İçimdeki sıkıntı daha da büyürken göğsümdeki o ağırlık sana fiziksel bir acıya dönüşüyordu.

Kapının çalmasıyla birlikte mutfaktan çıktım. Araladığım kapıyı sonuna kadar açarken karşımdaki kişiyle ufak bir küfür savurdum.

Ev sahibi

Benim kirayı 1 hafta önce ödemeyi unuttuğum ev sahibi. Ve param yoktu çok iyi. Çok çok iyi.

Tek kaşını kaldırmış sinirli bir ifadeyle bana bakıyordu.

"Her ay geç ödediğin ev kirasının bu ay gelmeme sebebi ne Ahu? Yine ne bahane uyduracaksın?" Ellerimi telaşla sallarken konuşmaya çalıştım.

"Abi yemin ederim işten kovuldum sebepsizce. Şuan param yok ama yeni bir iş arıyorum, aldığım ilk maaşla vericem kiranı. Söz veriyorum. Bu ayda mazur gör beni lütfen. Bi dahası olmayacak."

Kaba bi şekilde üfleyerek elini savurdu.
"Her defasına bahane bahane. Yeter. Seni dinlemek zorunda değilim. Akşam yine gelicem. Parayı nerden bulduğun zerre umrumda değil. Akşam geldiğimde yine yoksa evi boşaltıyorum." Hiçbir şey dememe izin vermeden giderken arkasından bakakaldım. Şimdi be yapacaktım ben? Kapıyı kapatıp içeri girdim yavaşça.

Allah kahretsin! Her şey birbirine karışmıştı. Sakin. Sakin olucam. Halledersin sen Ahu. Neleri hallettin kızım bunu mu halledemeyeceksin

Arkamı dönmemle kapının arkasından bana bakan Ege ile gözgöze geldim. Duymuştu. Siktir! Gözlerimi ondan çekerken yavaşça koltuğa oturdum.

Bunun ilerisi var mıydı artık bilmiyordum. 3 yıldır zar zor ilerletmiştim bu düzeni. Onlarsız. Bir kez daha iliklerime kadar nefret ettim onlardan. Bizi bu halde bıraktıkları için. Bizi değil , Ege'yi böyle bıraktıkları için. Utanıyordum ona bakarken , ona böylesine bir hayat yaşattığım için utanıyordum. Yaşıtları gibi şımarmak, eğlenmek yerine benim dertlerime ortak olup ,anlamaya çalıştığı için utanıyordum. Küçüktü ama o küçük bedeninin ardına neleri sığdırıyordu.