love house⚝changjin

^.^

Gün doğmak üzereyken odanın içi aydınlanmaya başlamıştı. Changbin birkaç dakika öncesinde uyanmış, göğsünde uyuyan sevgilisinin saçlarını usulca okşuyordu.

Ensesindeki saçları severken parmakları boynuna temas etmeye başlamıştı, Hyunjin anlamsız mırıltılar çıkararak gözlerini açtı. Changbin hızlıca gözlerini kapatmış uyuma taklidi yaparken Hyunjin başını kaldırarak yastığa koymuş gözlerini tekrardan kapatmıştı.

Birkaç dakika öylece bekledikten sonra Changbin tekrardan gözlerini açtı ve sevgilisine doğru yan döndü.

Gülümseyerek yüzünü izlerken elini Hyunjin'in yastığın üzerinde duran elinin üzerine koydu.

Hyunjin"Uykun mu kaçtı aşkım?"

Uyuduğunu sandığından Changbin biraz korkarken Hyunjin gözlerini açtı.

Changbin"Yoo ben uyuyordum."

Hyunjin"Hadi bahçeye çıkalım."

Changbin"Şimdi mi? Bu saatte mi?"

Hyunjin"Evet hadiiiğğ, birilerini uyandırmadan gidelim."

Hyunjin çocuk gibi kolunu çekiştirip dururken Changbin gülerek yataktan kalktı. Birkaç adım attıktan sonra Hyunjin olduğu yerde durup Changbin'e uyuyan Minho ve Jeongin'i işaret etmişti.

Changbin"Tövbest... Minho'nun üstüne mi çıkmış o?"

Hyunjin sessizce gülerken Changbin eliyle sevgilisinin ağzını kapattı. Diğer elini ise beline koymuş Hyunjin'i hafifçe odanın kapısına doğru götürüyordu.

Minho elini Jeongin'in üzerine atmış olduğu bacağına sararken Jeongin neredeyse Minho'nun üzerine çıkacaktı. İkisi de yüz üstü uyuyorlardı fakat Minho daha çok Jeongin'in kolları arasında kaybolmuş hatta onun tüm bedenine hapsolmuş bir şekilde ensesinde nefesini hissederken Jeongin'in kolunu boynuna sarmasıyla bedenlerinin sanki daha fazla yakınlaşabiliyormuş gibi daha da yakınlaştıklarını hissetmişti.

Odanın kapısının açılma ve kapanma sesleriyle gözlerini aralardı. Uyanması hiç iyi olmamıştı, şimdi Jeongin'e bu kadar yakın olmanın heyecanıyla nasıl geri uyuyacaktı ki?

Uyumayı reddetti, denemedi bile. Sadece gözlerini kapattı ve Jeongin'in nefes alışverişlerine odaklandı. Ensesindeki nefesi, sırtında hissettiği kalkıp inen göğsü... Minho onun sakin nefes alışverişlerinin aksine heyecanından kendi nefesinde boğuluyordu.

Changbin ayağını mutfak masasının ayağına çarparken acı dolu bir ses çıkarmış Hyunjin karanlıkta geri dönerek sevgilisinin elini tutmuştu.

Hyunjin"Aşkım iyi misin?"

Changbin"Beni bırakıp gitme aşkım."

Hyunjin"Tamam bebeğim."

Balkona çıktıklarında her şey daha netti.

Changbin"Oh be görebiliyorum."

Hyunjin"Aşkım güneş doğuyor! Gel çimlere oturalım."

Changbin'i tuttuğu elinden sürüklerken balkon merdivenlerinden bahçeye inmişlerdi. Çimlerin üzerine oturdular.

Changbin"Gökyüzü çok güzel."

Hyunjin, Changbin'e bakarak gülümsedi.

Hyunjin"Çok güzel gerçekten."

Changbin bakışlarını kendisini izleyen sevgilisine çevirdi. Elleri hala birbirine kenetliydi. Changbin uzun ve zarif parmaklara öpücüklerini kondurdu.

Changbin"Şuan herhangi bir senaryon var mı?"

Hyunjin"Hayır şuan her şey senaryolarımdan daha güzel gidiyor."