The Nine Brothers [Book 1: Forgotten Yet Remembered | Soul & Eros]

Chapter Twenty-Five | Scared

(Trigger warning: Some words like curse or vulgar words are not censored)

Grammatically errors ahead!

Unedited

Mild R18 ahead.

Please do seperate my characters to the real life used portrayers, thank you <3

Third person's POV

"Shh, kalma Nickel, hindi ako aalis…"

Kasinungalingan

"T-talaga?" Bahagyang lumayo si Nickel sa pagkakayakap kay Soul

"Mhm" tumango ito, niyakap siya ulit ni Nickel ng mahigpit, hindi niya mapigilan ang sarili na hindi manghina

"I'm sorry love, hindi ko na uulitin, I promise"

Hindi na umimik si Soul at hinaplos nalang wng likod nito. After a few minutes ay kumalas siya sa pagkakayakap at hinarap ito

"Don't cry" pinunasan nito ang pisngi ni Nickel, kumalma na din ito

"Wag mo'ko iiwan ulit ha? Hindi ko kakayanin, promise me that, okay?" Parang bata si Nickel ngayon, kita sa mga mata nito ang takot na nararamdaman niya, nasasaktan si Soul sa nakikita niya kay Nickel, she didn't expect na ganito ang epekto kay Nickel ng pagkawala niya

Naalala niya ang kwinento ni Yaxel sa kaniya nung panahon na nawala siya, Nickel is diagnosed with Anxiety and depression na nagpahirap sa binata ng dalawang taon, naging suicidal ito noon at halos hindi na makausap, bumalik lang ang dating sigla nito nung nakilala na siya nito bilang si Soul dahil nga nakikita daw niya si Sol sa kaniya. Binalaan siya ni Yaxel na maaring bumalik ang mental illness ni Nickel kung mauulit ang nangyari dito noon.

'ito na ba iyon?' tanong niya sa sarili niya

She's really torn, alam niya sa sarili niya na mahal niya si Nickel, pero hindi kagaya ng pagmamahal niya kay Eros, na mas matimbang at mas lamang ang pananabik niya sa binata.

"Mhm" tinanguan niya lang ulit ito.

_______

Kinabukasan…

Nagising na lang si Soul na may nakayakap sa kaniya, pagtingin niya si Nickel

"Ano'ng ginagawa nito dito?" Tanong niya sa sarili, mahimbing itong natutulog sa tabi niya.

Iginala niya ang mata at nakita niya na wala na silang kasama sa kwarto, silang dalawa lang, tumingin siya sa orasan, 8 am na. Hinawi niya ang ilang buhok na nakatabon sa muka ni Nickel, paga ang mga mata nito, halatang umiyak. Napabuntong hininga siya at saglit na tumulala sa kisame bago bumangon ng dahan-dahan para hindi magising si Nickel. Nagpunta siya sa cr para maghilamos at mag toothbrush, ng matapos ay lumabas na siya