The Nine Brothers [Book 1: Forgotten Yet Remembered | Soul & Eros]

Chapter Seven | Where are you now?

(Trigger warning: Some words like curse or vulgar words are not censored)

Typographical and Grammatically errors ahead!

Nagpalakpakan ang lahat ng tao kasama na ako pero nagulat ako ng may tumapat na spotlight sa akin at tinapik ako ni Mom

"Souluné, akyat sa stage lakad!" Sabi ni Mom kaya napatayo ako dahil lahat sila ay nakatingin na sa akin

Tangina ano? Teka inannounce lang na engage yung Evan ah

"Mom what?" Di ako makapaniwala na sabi kay mom, tumayo ito at hinila ako papunta sa baba ng stage

"Akyat, wag mo ako ipahiya Luné"

Bigla ako kinabahan ng tawagin niya ako sa pangalan na iyon, yun ang tawag niyan sa akin kapag galit na siya kaya wala akong nagawa kundi ang umakyat, sinalubong naman ako nung Evan

"Good evening beautiful" bati nito sa akin at nagbeso, ramdam ko na inamoy niya ako mula sa leeg ko

Gusto ko maiyak sa mga nangyayari, ano ba 'to?

Naglakad kami papunta sa gitna ng stage kung nasaan yung tatay niya

"Look at them, they look good together right? My son is a man now, before they used to play together pero ngayon engage na sila, they are ready to have their own famiy!"

Naramdaman ko na hinawakan ako nung Evan sa bawang at inilapit sa kaniya

"I miss you bae" bulong ni Evan sakin, kinikilabutan ako, hindi ko siya kilala

Nakita ko na ipinasa nung matandang lalaki yung mic kay Evan

"Hello everyone, I am Evan Maxwell and here's my fiancee Souluné, please watch us to have our own family"

Nagpalakpakan lahat ng tao sa loob, hindi ako makangiti. Inilibot ko ang mata ko at nanlaki iyon ng makita ko si Kuya Kian sa likod, hindi ko mabasa yung expresyon ng muka niya, prente lang ito na nakaupo sa upuan niya

____

"Mom ano 'to? Bakit ako engage sa Evan na iyon!" I burst out angrily ng makababa ako sa stage at mahila ko si mom sa isang sulok na walang tao

*Slap*

"Hindi ka pa maging grateful dahil papakasalan ka ng pinakamayaman na anak ng family friend natin! Hoy Soul! Baka nakakalimot ka! Bago ka umuwi ng Pilipinas sinabi ko na iyan sa'yo!"

Pumatak ang luha ko ng maalala ko ang sinabi niya, kaya nga pala ako nagpumilit na umuwi dito dahil ayoko na maengage kung kanino lang at kaya hindi ko din masabi kay Eros kung kailan ko siya mapapakilala sa mga magulang ko dahil sa ganito na sitwasyon.

"Ma! Hindi ko siya kilala at hindi ko siya mahal! Tsaka kung kilala ko man siya hindi ko siya maalala!" Umiiyak na sabi ko