Mallory Academy

Mallory : 37

🎭MIKHA

I tried to move but I couldn't. I'm awake but my eyes won't open. My body is aching. My stomach is churning. Everything was void.

Ang bigat ng talukap ng mga mata ko. Namamanhid din ang buong katawan ko. Pakiramdam ko ay babagsak lang ako ulit  kung susubukan kung tumayo. Pero puta, paano ang makakatayo nito gayon mukhang may tali ang mga paa at kamay ko?!

Ano ba kasi ang nangyari?! Ang huling naalala ko lang ay nag toast kaming lahat ng drinks at sabay kaming uminom. Ang sumunod no'n ay pare-pareho kaming biglang nahilo at sabay na natumba sa grass at nawalan ng malay. Oo, 'yun nga pala ang nangyari! Fuck, ano ba kasi 'yung ininom namin?!

“Gisingin ko na kaya ang mga 'to? Nakakainip na, eh. Isa pa, bakit wala pa ang boyfriend nito?” It was... Alonah? Yes, it's Alonah's voice. Hindi ko alam kung sino ang tinutukoy niya dahil wala naman akong nakikita.

“Oh, shut up, Lons. You're so annoying. Ewan ko ba kung bakit kayo naging kaibigan ng kakambal ko,” annoyance in Jelizabeth's voice was evident.

Wait, what?! Sino ang tinutukoy niyang kambal? Huh? Sa pagkakaalam ko, isa lamang ang kapatid niya. Babae rin but she's already a college graduate so how come?

“Shut the fuck up, both of you,” suway ng isang lalaki sa kanila. Teka, bakit parang pamilyar ang boses niya?

Gumalaw ako kahit pa man nakatali ang aking mga kamay at paa. Mabuti na lang at hindi mahigpit ang pagkakatali ng bibig ko at nalaglag ito. I can speak!

“Charles? Is that you? Charles? N-nasaan ka? Nariyan ka ba? Sumagot ka naman oh...” my voice is pleading. Boses niya kasi ang narinig ko kanina.  Baka ay nakawala mula sa mga killers. He can untie me— or should I say us. “Tulungan mo na 'ko rito, Charles, ang sakit na ng kamay ko. Dalian mo na, baka maabutan ka pa ng dumukot sa 'tin.”

I look like a fool gaslighting myself. I know what's happening. I just couldn't accept the fact.

Why does it's easy to believe in lies but so hard to accept the truth?

“Oh, Mikha, I thought you're smart. Hindi mo ba nakikita ang nangyayari?  Ah, ang bobo mo,” tumawa ng nakakainis si Jelizabeth.

“Bobo, paano niya naman makikita ang mga nangyayari kung nakapiring kami? Tang ina 'to, eh,” Therese rebutted. Malapit lang siya sa akin. “Pakawalan niyo na kami rito mga gago!”

“Ano kami? Tanga? Why would we exert effort doing this kung papakawalan lang namin kayo?” Alonah chuckled like there's something funny. “Mag-isip ka nga.”

“Wala pa rin ba?” Charles asked to I don't know who. Wala naman kasi akong nakikita dahil nga may takip ang mga mata ko. “Oh, dear April, your knight in shining armor is nowhere to be found.” Panunukso niya sa kaibigan ko.

“Fuck you!” Pagmumura ni April. Malakas na sampal ang umalingawngaw.

I tried to move again. This time, I felt a grass and root tickling my skin. Mukhang na sa labas kami.

“Tanggalan mo nga ng piring lahat,” utos na naman ni Charles. His voice is stern. He doesn't sound the same Charles I used to admire anymore. He sounds so different.

Nang matanggal ang piring ko, unti-unting nag-a-adjust ang vision ko bago nanging malinaw. I wandered my eyes. We're in the middle of the woods. Ang lalaki ng mga kahoy. Madilim na rin ang gabi. Ewan ko kung anong oras at petsa na.