Hazırlıklıydım gözlerindeki kaybolmalara
Meğersem haklıymış annem''Elimi bırakma, kaybolursun ellerde.''
Derdi cancağzım
Meğer ne kadar ne haklıymış...
Kaybolduğumdan beri gözlerinde
Ne beni ordan kurtaran sıcacık elleri var annemin
Ne de boynumda hissettiğim ılık nefesin
Neyse vakit de geçti
Güneş de bugün zorlanıyor selamını uzatmak için kirli camlara
O yüzden sancısını görmeye gerek yok
Bende biran önce ardında bıraktığın
Özlemi
Sensizliği
Burukluğu
Bir de üzgünlüğü temizlemeye çalışıp yatayım.
