Çok uzun değil
Alt tarafı 4 ay olacaktı bugün mutlulukla
Fazla değil yüz seksen gün olacaktı sevinç ile birlikteliğim
Çok şey değildi ki bir tutam mutluluk
Ama olmadı
Nihayetinde yaşadığıma şükretmeye başladım
Nihayetinde yalandan da olsa yüzüme taktığım gülücükle de yetinmeyi bilebildim
Bırakılan ellere rağmen hala kalem tutabiliyor parmaklarım
Senden başkasını görmez gözlerim buğuyla bile olsa bakabiliyor her gün ayrı sancılı Güneş'e
Sırtımı yasladığım dağın yıkılmasına rağmen
Hala durabiliyorum nefessizce ayakta
Sığınağımdın...
Açıkçası ellerindi sığınağım olan
Açıkçası kalbindi yerim yurdum vatanım
Şimdi dönüp ardıma bakıyorum da
Ne yurdum var ne vatanım
Sığınacak hiçbir yer yok
Asıl koyan da odur zaten be sevgili
Bunca zaman sırtını dayadıktan sonra
Sırtından hançeri yemekmiş acı
Bunca zaman birtanem derken
Başkalarına da demişsin birtanem diye
Başkalarının da elini tutmuşsun be sevgili
Beni de sevmemişsin
Asıl koyan işte tam bu sevgili
Şimdi her ne kadar kör topal , sırtımız yaralı gezebiliyorsak da
Buna da şükür
Buna da şükür.Yaşıyoruz hala...
