❝Ve Tanrı, kadını yarattı.❞
Örümcek ağına takılı kalmış hayatlar; sıfırıncı noktada başlar.
Bir kadının gazabı işkenceye dönüşüyorsa bu sizin kurduğunuz oyunun sonu demektir. Yakanızı bırakmayan ve şeytanın tutsağı olmuş, ipleri bileklerindeki intih...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kitaplarıma sığınan değerli okurlarıma ithafen.
karanlıklı okumalar🖤🕷️
5. YEDİ BÜYÜK GÜNAHIN SANCILARI
Yedi ölümcül büyük günah.
Şeytanlarım, canına susamışçasına bu günahların cesetleriyle yüzleşiyordu.
İyilikten yoksun, kokmuş bu cesetlerin aslında kalbimizdeki karanlığı var ettiğini küçük yaşlarda öğrenmiştim. İnsanoğluna günah çekici gelirdi. Yasak olduğu için bu, onu daha istekli ve tehlikeli yapardı.
Tanrı'nın, yasağı çiğneyen Adem ve Havva'nın o elma için bizleri cennetten kovduğuna rivayet edilir. Buraya kadar her şey normal ama sorun şu ki kızıl saçlı, çekici, her kötülüğün arkasında olan; Adem'in ilk eşi olan ve onu ilk kez reddeten bir kadın var. Tek istediği eşitlik olan ve erkeğin hâkimiyetini reddeden, feminizmin ilk örneği, cennetten kovulan o kadın.
Lilith.
Adem'i terk edişinden sonra şeytanla ilişkiye girip bir çocuk doğurduğu söyleniyor.
Dünya gerçek anlamda cehennem olduğundan itibaren bu söylentilere inanmam gün geçtikçe daha da kafamın içindeki o boşlukta yeniden canlanıyordu, düşüncelerimin gövdesine tutunan gerçekliği bir kasırgada kaybediyordum. Gerçeklik algımı yitirmeme sebep olan bu inanışlar bazen kendimi günah gibi hissetmeme sebep oluyordu. Seri bir katildim. Günahtım. Kendimi yok edecek potansiyelim vardı ve bu beni çaresizliğin tabutuna gömerek üzerime atılan toprakla birlikte yeşeriyordu.
Kendimi yok edebilirdim.
Gücüm artık beni tüketiyordu ve bunu hissediyordum.
"Omzundaki kurşunu çıkardık ve durumu stabil. Görüşmek isterseniz eğer birkaç gün uyutulacağını söyleyebilirim."
Hastanenin o buram buram kokan sağlık kokusu tiksinmeme sebep olduğunda orta yaşlarda olan adamın ağzındaki maskeyle bir şeyler gevelediğini duydum. Duvara yaslandığım sırtımı bükerek dizlerimin üzerine kalktığımda bakışlarım doktora doğru ilişti.
Özel Eflak Hastanesine gelmiştik.
Boryenka'ya özel yapılan bu hastanenin koridorlarına uzun zamandır gelmemiştim. Bizim bu hastanenin bölümünü kullanmamız yasaktı. Ağır yaralanmalarda yani ölüm döşeğinde yatmıyorsak eğer buraya girişimiz olamazdı, kesin ve net kurallardan biriydi. Söylentilere göre bu hastanenin gizli bir bölümünde laboratuvarları vardı ve orayı belirli kişiler dışında kimseyi sokmuyorlardı. Bu tabii ki söylentiydi ama doğruluğunu merak etmiyor değildim ne de olsa yasaklar ilgi çekici gelirdi insana.
