tears

36 3 0
                                    

Karşımdaki araba son anda ani fren yaparak durduğunda ben anın stresiyle yere yığılmıştım araba kapısının açılma sesini duyunca gözlerim ister istemez oraya kaymıştı uzun boylu bir adam bana doğru geliyordu bir kaç adım sonra yanıma geldiğinde diz çöküp konuşmaya başladı.

"Delirdin mi sen?Öyle arabanın önüne atlanır mı?Canına mı susadın?"

Hiçbir cevap vermeden yüzüne bakınca biraz beni inceledi yaşlı gözlerimi farkedince kaşları çatıldı bende ona aldırmadan kalkmaya çalıştım ama başımın dönmesiyle düşecek gibi oldum tam o anda kolumdan tutup bana destek oldu ama ben kolumu geri çektim ve sonunda konuşmaya karar verdim.

"Kusura bakmayın."

"Sen iyi misin?Hastaneye gidelim mi?"

"Hayır iyiyim."

"Reşit misin sen?"

"Reşitim artık gidebilir miyim lütfen?"

"Peki."

Sorularından sonunda kurtulduğumda bu sefer evime gitmeye karar verdim çantamı yokladığımda içinde bir miktar para olduğunu gördüm bir taksi tutsam iyi olacaktı, arkamı dönüp baktığımda beni izlediğini gördüm arabanın içindeydi ama elini direksiyona koymuş şekilde bana bakıyordu aynı şekilde bende ona karşıdan gelen taksiyi görünce gözlerimi ondan ayırdım ve gelen taksiye bindim.

...

Aynanın karşısında son hazırlıklarımı yaparken aynı zamanda yeni iş yerimin heyecanını dindirmeye çalışıyordum uzun zamandır iş arayışındaydım ve sonunda işimi layığıyla yapabileceğim bir yerden teklif gelmişti bir futbol kulübünde fotoğrafçı olarak çalışacaktım spora ne kadar uzak bir insan olsamda asıl ilgilenmem gereken işim olduğu için bu pek sıkıntı yaratmamıştı,sonunda hazır olduğumda koltuktaki çantamı ve ekipmanlarımı aldım ve kapıya doğru ilerledim askılıktaki ceketimin cebinden araba anahtarımı da aldıktan sonra kapıyı kilitleyip yeni iş yerime doğru yola çıktım.

Stadyumun otoparkına arabamı bırakıp  asansörle yukarı çıktım ve beni büyük ve geniş bir alan karşıladı ilk defa bir stad gördüğüm için gözlerim ister istemez etrafı inceledi kafamı çevirip yürümeye devama ederken sert bir bedene çarpınca inleyerek geriye doğru adımladım kafamdaki acıyla elimi alnıma götürüp ovaladım.

"Kusura bakmayın görmedim iyi misiniz?"

Gelen erkek sesiyle alnımdaki elimi indirip karşımdaki adama baktım ama o an yerin dibine girmeyi yeğlerdim ama şu an öyle birşey mümkün değil gibiydi,ben yüzümdeki şaşkın ifadeyle ona bakarken onunda benden eksik bir tarafı yoktu,bir kaçgün önce en rezil halimle karşısında olduğum adamın şimdi en şaşkın halimle karşısındaydım.

"Sen sen o geceki kızsın?"

Elini kaldırıp işaret parmağıyla beni işaret edince bu sefer yanaklarımın kızardığını hissettim.

"Evet öyle."

"Tesadüfe bak be."

İlk defa birisinin yanında kendimi bu kadar ezik hissederken aynı zamanda buradan kurtulmak için bahanede arıyordum ama eninde sonunda yine karşılaşacaktık o yüzden bu sorunu kökünden halletmeli ve kendimden ödün vermemeliydim.

"Ama senin burada ne işin var?"

"Yeni iş yerim burası fotoğrafçıyımda ben."

"Yeni gelen fotoğrafçı sensin demek biz de ne zaman gelecek diye bekliyorduk önceden bir tanışıklığımızın olması iyi oldu değil mi?"

"Biz önceden tanışmıyorduk ki."

"Ama karşılaştık ve artık uzunca birsüre burada beraber çalışacağız fotoğraflarımı iyi çek tamam mı sol profilim daha iyidir."

"Pardon ama o geceyi olmamış gibi saysak en azından sizin açınızdan."

"Niye ki benden mi utanıyorsun?"

"Utanmakla alakası yok sadece hatırlamak istemiyorum."

"Anladım öyle istiyorsan öyle yaparız,o zaman seni yetkililere götüreyim mi?"

"Kendim bulurum size rahatsızlık vermeyeyim."

"Yok bende yanlarına gidiyordum zaten."

"Peki o zaman."

Benden onay almasıyla yürümeye başladı ve bende topuklularla ne kadar hızlı olunursa yanına yetişmeye çalıştım  omuzlarımız değicek şekilde yanyana yürürken aynı zamanda geldiğimiz yerleri aklıma kazımaya çalışıyordum,bir koridordan ilerleyip sağa döndüğümüzde konuşmaya başladı.

"Burası ofis,ekip burada çalışır,hadi girelim."

Bir anda kapıyı açıp girmesiyle hızlanan kalp atışlarıma engel olamadım o önden girip tüm bakışları üzerine topladığında bende yanına gelince ortam biraz garip olmuştu ama hemen bunu dağıtmak için konuşmaya başlayan,dur ismini öğrenmemiştim ama öğrenemliydim çünkü bugünki kurtarıcım olmuştu diyebilirdim.

"Selam arkadaşlar tesadüfen yeni fotoğrafçımızla karşılaştım bir selam verin ve joao burada olacağını söylemişti ama nerede?"

"Selam marc, joao az önce çıktı sahaya indi sende oraya git ve fotoğrafçımızla ben ilgileneceğim."

"Sağol joey bende antrenmana gidiyim o zaman iyi işler."

Sarışın adamla konuştuktan sonra arkasını döndü ve bana bakarak kulağıma eğildi ve fısıltı ile konuştu.

"İlk iş gününde iyi şanslar."

Ona gülümseyip başımla selam verdim o da aynı şekilde karşılık verip odadan çıktı,az önce konuştuğu joey denen adam benim yanımda doğru gelip elini uzattı.

"Hoşgeldin sarah vargas değil mi?"

"Evet."

"Böyle gel sana işini anlatıp ortamı biraz gezdiriyim."

"Peki."

"Normalde kulüpte 5 tane fotğrafçı olur maç ve antrenman olmak üzere de görevleri ikiye ayrılır bir fotoğrafçımız başka bir yere gittiği için yeni alınan şanslı kişi sen oldun."

"Anladım."

Hala heyecanı üzerimden atamadığım için kısa ve net cevaplar vermekten başka birşey yapamıyordum.

"Senin görevin ise değişecek aslında hepimizinki öyle bazen çektiğimiz fotoğrafları sosyal medyada biz düzenleriz başka bir arkadaşımızın işi olduğunda görevi ne ise maçta ya da antrenmanda onunkini biz devralırız."

"Bana uyar."

"Güzel,şimdi gel buraya sosyal medyaya erişimini yapacağız sonra da antrenmana yeni görüntüler çekmeye gideceğiz ve son olarak artık resmi olarak chelsa çalışanı olduğun için resmi hesabın şifresini sana veriyorum istersen kendini takibe alabilirsin."

(Bu konuyla alakalı hicbir fikrim yok tamamen sallayarak yazıyorum hikaye için sizde artık hata görürseniz görmezden gelin.)

Son dediğini gülerek söylediğinde bende ona eşlik ettim gösterdiği masaya ceketimi bırakarak üstümdeki bluzumla kaldım böylece içimdeki sıcaklıkta azalmış oldu.

"Antrenman başlayacak birazdan ben sana haber vereceğim tamam mı?"

"Tamam teşekkür ederim."

Ona son kez gülümseyip masadaki bilgisayara bilgilerimi girdim ve artık tamamen bu işi yaptığımı hissettiğimde gülümsememe engel olamadım bir hayalim paramparça olmuştu ama başka bir hayal için bana yeni bir kapı açılmıştı benim ise tek yapabileceğim bunu sonuna kadar değerlendirmek olacaktı.

...


Manifest yapmaya karar verdim bu kitabım tutsun diye umarım işe yarar sizce yarar mı?
Buna birisi cevap verirse tuttu demektir.
Yorum yapın ve beğenin lütfen okumayla tekne yürümüyor.

the night we met◇|marc guiu Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin