En güzel kareleri çekmeye çalışırken aynı zamanda yanımdaki iş arkadaşımın söylediklerine yetişmeye çalışıyordum ama dediklerine pekte birşey bulamıyordum çünkü tek yaptığı futbolculara iltifat etmek övmek ve asılmaya çalışmakla geçiyordu bazen sesini yükselterek onlara sesleniyordu dikkatlerini çekmeye çalışıyordu ama en sonunkinde yardımcı antrenörden ters bakışlar alınca bu sefer bana yönelmişti.
"Aslında marcta çok iyi boyu fiziği yüzü falan dört dörtlük."
En son konu marc'a gelince ister istemez gerilmiştim çünkü hem o gece hemde ilk gün ki konuşmalarımızı hala atlatamıyordum o bazen benle konuşmaya çalışıyordu ama ben kısa ve net cevaplar verip ortamdan kurtulmaya çalışıyordum.
"Ay sende hiç konuşmuyorsun birşey diyince de aval aval bakıyorsun."
"Konuşmuyor değilim sadece sen mantıklı pek bir cümle kurmuyorsun."
Sessiz kalma yerini bu sefer o alınca göz devirdim.Birkaç oyuncunun kendi aralarında şakalaştığını görünce güzel gözüktüğünü düşündüm ve onlarıda çektim zaten antrenmanda bitiyordu o yüzden kamerayı kapatıp flaş belleğe aktarmak için ofise dönmeye karar verdim ve ofise doğru ilerledim,koridorda yürürken soyunma odasından sesler geliyordu hepsi birden içeri girince genelde sesleri ofise kadar gelirdi,kapının önünden geçerken bir anda kapı açıldı ve içeriden gelen oyunculardan biri ayağıma basınca acıyla inledim ve geri çekildim ayak parmaklarımdaki acı ayakta durmamı zorlaştırırken marcın sesini duymamla kafamı kaldırdım.
"Lan joao önüne baksana nasıl görmedin kızı?"
"Ya yanlışlıkla oldu iyi misin?"
"Sarah gel şöyle kenara oturalım sonra da doktorun yanına gidelim tamam mı?"
Doktor kelimesini duymamla başımı hızla salladım şimdi ağrı kesici iğne falan yapardı uğraşamazdım.
"Doktora gerek yok ben iyiyim hem fotoğrafları belleğe yükleyeceğim daha."
"Saçmalama sarah en azından baktıralım bir böyle topallıyacak mısın cidden?"
"Bencede bur gösterelim biz de futbolcu olduğumuz için ayağımza sık sık yükleniyoruz krampondan bile hissediliyor seninki kim bilir nasıl acımıştır."
"Doğru diyor sarah ben sana yardımcı olurum tamam mı?"
"İşten çıkınca gösteririm bir doktora."
"İnatlaşma lütfen."
"Marc benim gitmem lazım koçla görüşeceğim sen yanında kal tamam mı?"
"Tamam ben hallederim."
"Tekrardan özür dilerim."
Sorun değil şeklinde kafamı iki yana salladıktan sonra marc ile başbaşa kaldık.
"Kalkabilecek misin?"
"Evet kalkarım."
Ayağa kalkmıştım ama yürürken biraz topallıyordum marc ise hemen yanımda belirmiş kolumdan tutarak bana destek olmuştu.
"Teşekkür ederim."
"Rica ederim,iş nasıl gidiyor?"
"İyi gidiyor umarım böyle devam eder."
"Ofistekilerle aran nasıl?Anlaşabildiniz mi?"
Aklıma o kız gelince ister istemez göz devirdim marc ise bunu görünce ister istemez üzerine alınmıştı.
"Pardon seni daraltıyorum sanırım."
"Hayır hayır daraltmıyorsun ofistekileri sorunca aklıma birkaç kişi geldi de ister istemez biraz gerildim."
