කාල මේඝාම්බර

රත්තරනින් දිලිහෙන උදෑහන ආකාහෙකටත් වඩා අමුතුම ආලවන්ත නිවීමක් කාල වළාවෙන් වැහී ගිය වැහි   බීරමක් පුරවා ගත්  කාල මේඝාම්බරය ට  ඇත්තේය. දිව්‍ය ලෝකයේ පයිංඩ ඇත්තං වූ බත් කූරන් වුවත් නිතරෝම පාහේ රැඳෙන්නේ දිය සීරාවෙන් ආකූල පන් පඳුරු අතර මැද්දෑවේ ය.
සත්ත වර්ණයේ සුන්දරම දේදුණු දිය සීරාවේ සිසිල මැද්දේම දකින්නට ඇත්තේත්  ඒ නිසාමය.

පීදෙන මල් මංජරියේ රන් පාට උණ ගහේ ⁣අවසන් ගමනට ගොක් රෑන් වැන්නැයි කියනවාට වඩා වරුස ගණනාවක් මුලුල්ලේ ගං ඉවුර බදා ගෙන ගැලී හුන් දුක්ඛ දෝමනස්සයන් ට තිත් කොමා තියන සේසත් පාවඩයක් වැනියි කීම සාධාරණ ය.

ශතවර්ෂයක් පාසා රූස්ස ගහක මුදුනේම පීදෙන තල මලට වරුණාවේ කවි උරුම ඒ පිබිදීම අහල හත් ගව්වකට ආල පාලු කං කැන්දන නිසා නම් නොවේ ය. මෙතුවක් කලක් රස පාස දුන් සියල් රොන් කෙමි පිණි බිංදු අතහැර කුඩාම මී මැස්සාගේ පටන් යෝධ කලු දෙබරා තෙක්ම එයට ම ඇලී ගැලී ඉන්නට ගන්නා නිසා ය.

ඔය පිපෙන උණ මල්, තල මල් පිපෙන්නේ ම කාල මේඝාම්බර යට ය. දෙයියංගෙ පයිංඩ ඇත්තං ට වුව දිය සීරා අස්සේ රුංගන්නට වරම් ලැබෙන්නේ කාල මේඝාම්බර යට ය. සත්ත වර්ණ දේදුණු මත්තෙං වාසනා ගුණ පෙනෙන්නට එන්නේ ත් කාල මේඝාම්බර යට ය.

ඉතින් කාල මේඝාම්බර කියන්නේම පාට පාට සැනසීමකට ආරම්භයක් ය.

රැඳී සිටින්න.

Nidrush_97