☆11. bölüm

3 1 0
                                    

Sabah erkenden kalkmış san tuturmuştu byeol um yavrumu ben alıcam merak etmeyin demiş ve tek gitmişti

" San ben getiririm dedim ya beyolu "

Seonghwa  hyung da arkasından söylenmeye devam ediyordu san çoktan çıkmıştı seonghwa hyung da arkasına takılmıştı

..............

Büyük heycanla evin kapısını açmış etrafa göz gezdiriyordum yarım saatir yürüyorduk ve sonunda eve gelmiştik

" BABASININ BİRTANESİ ÇAT ÇAT BYEOL NERDESİN"

evde böyle byeol a seslenerek aramaya devam ediyordum yemek yiyor olma düşüncesiyle mama kaplarının ve yatağının olduğu tarafa yöneldim ancak orda da değildi onun yerine hala dolu olan maması ve suyu vardı

Koca evi saatlerdir arıyorduk ama byeol yoktu ben endişeleniyor ve korkuyordum seonghwa da beni sakinleştirmeye çalışıyordu

"Seonghwa byeol yok hiçbir yerde yok nerde ki kaçmış olabilir mi? "

"Sanmam san byeol da senin onu sevdiğin kadar evini ve seni seviyor bu yüzden kaçmaz nerde bilmiyorum ama bulacağız tamam mı sakin ol sen"

Seonghwanın dedikleri yatıştırıyordu bende odalara tekrar tekrar bakıyordum ama yinede bulamıyordum kendi odama girdiğimde yatağın altından gelen kırmızı sıvıyı yeni farketmiştim korkuyla eğilip dolu gözlerimle yatağın altına baktım eskiden beyaz olan bir tişört vardı tişörtü çekip yatağın altından çıkardım çıkarmam burnuma vuran ağır metalik koku onun kan olduğunu gösteriyordu fakat bu kimin kanıydı?

Siktir aklıma gelen şeyin olmaması için dualar yağdırırken kanlı tişörtü alıp seonghwanın yanına gitim

" Seonghwa bu benim yatağımın altındaydı ve byeol da ortalıkta yok bu orospu çocuğu benim yavruma bişey yapmış olabilir mi? "

Seonghwa elimde tutuğum ve sıktığımı bile fark etmediğim nerdeyse  beyazdan kırmızıya boyanmış tişörtü alıp inceledi oda şok olmuş gözleri dolmuştu

"Bilmiyorum san umarım öyle bişey değildir"

Telefonuma mesaj gelmişti hala mesajlara bakmamıştım gelen mesajlara baktığımda obu gördüm kanımın çekildiğini hisetmiştim mesajlara girip yeni olanları okumaya başlamıştım okudukça bedenimi ayakta tutan bacaklarım güçsüzleşiyordu korkusuzca telefonu tutan elerim titriyordu nefes alış verişlerim daralıyordu  bununla birlikte buğlanan telefon ekranı bana zorluk çıkarıyordu ama ağlayamazdın şuan yeri değildi

.................

Anonim: selam san sanırım taşınıyorsunuz noldu korktun mu yoksa

Anonim: san kararını verdin mi?

Anonim: eğer vermediysen bu yardımcı olabilir çünkü

Anonim: eğer vermediysen bu yardımcı olabilir çünkü

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
 only friends? Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin