him and i | Hyunchan

1

"Diğer odalara bakın."

"Emredersiniz." Adamlar kafaların sallayıp giderken Chan birkaç odayada bakmaya başladı. Bir odadan ağlama sesleri duyduğunda kapıyı yavaşca açıp silahını dikkatlice tutarken kenara çökmüş, çocuk görmeyi beklemiyordu. Baskın yapacakları çoktan varmıştır buraya belli ki, yoktular ama onu neden almamışlardı?

Silahını gizletip yavaşca çocuğun omzuna dokundu. "Hey."

Çocuk başını kaldırıp ıslak gözlerle maskesi sayesinde sadece gözleri görünen kişiye baktı. "Beni öldürecek misiniz?"

"Chan ev bo-" arkandan gelen Minho yerde küçük çocuk görmesiyle kaşlarını çattı.

"Kendileri kaçıp çocuğu almamışlar." Minho nasıl vicdansız olduklarını düşünürken çocuk konuşmaya başladı.

"Hayır, hayır! Annem istedi, babam istemedi beni, istemedi.." yeniden ağlamaya başlarken Minho ve Chan birbirine bakakalmıştı. Minho napacağız derken Chan omuzlarını silkti.

Biraz düşündükten sonra Chan eğilip küçüğünün omzuna dokundu. "İsmin ne?"

"Hyunjin." Başını kaldırarak cevapladı Hyunjin.

"Bize gitmek ister misin?" Minho 'napıyorsun?' der gibi bakarken Chan sus der gibi baktı. Minho derin nefes alırken Hyunjin konuştu.

"Annemi istiyorum!"

"Tamam, tamam. İlk bize gidelim, güzelce yemek ye, sonra annene götüreyim."

"Söz mü?"

"Söz."

İlk tutamayacağın sözü verme Christopher Bang Chan.

•••

Yazdığıma benzer bir fic okumuştum.
Yarım bırakıldığı için kendi kafamda benzerin oluşturuyorum. 🙇‍♂️