ÖLÜM ÜÇGENİ

KIZ ARKADAŞ

PARS KILIÇ SEÇKİN

Çünkü çok bir vakti kalmadı.

Bu da ne demekti? Umay sigarasını ezip çöpe attı ve terastan çıktı. Peşinden gitmeyi düşünsem de hemen bu fikirden vazgeçtim. Benimle 8 Aydır konuşmadığı kadar konuşmuştu bugün. Daha fazla da konuşmazdı. Az çok tanıyordum artık. Zorlasam da istemedikçe tek kelime etmezdi.

Derin bir nefes verdim. Terastan çıkıp odama yürüdüm. Arabanın anahtarını alıp karakoldan çıktım. Umay etrafta görünmüyordu.

Direksiyonu kırıp yolu değiştirdim. Kendi evime değil babamın evine gidecektim. Abim henüz evli değildi. Babam ölmeden iki ay önce nişanlanmıştı. Sonrasında babamın ölümüyle düğünü ertelemişlerdi. Nişanlısı kararı abime bırakmış ne zaman isterse o zaman düğünü yapacağını söylemişti. Abimin yengeme aşık olduğu kadar yengemde abime aşıktı.
Yengem neredeyse bütün gününü bizim evimizde geçirirdi. Abimden çok, kardeşimle anlaşırdı.

Eve ulaştığımda arabadan inip zile bastım.
Kapıyı Nigar abla açmıştı. "Ne haber Nigar Sultan?" dediğimde yüzünde güller açtı. Beni kendine çekip sarıldığında bende ona sarıldım. "Pars oğlum, özlettin kendini. Nerelerdesin sen bakayım?"

"Valla iş, güç Nigar Sultan. Baş komiser olmak kolay değil." Dediğimde kaşlarını çattı.

"İş güçmüş. İş güç ayağına sevgili yaptım demiyor da."

"Ben mi sevgili yapmışım?"

"Tabii sen başka kim olacak?"

"Nigar Abla, iyisin değil mi?"

"Oğlum asıl sen iyi misin? Az önce bir kız geldi, sonra komiser olduğunu söyledi. Biz senin için korktuk ama bir şey olmadığını sadece bizlerle tanışmak istediğini söyledi. Çok tatlı bir kız, çok konuşmadık ama ben sevdim. Pek de güzel maşallah. İçerde hatta gel." Dediğinde daha da şaşırmıştım.

Kim gelmişti?

Nigar Ablanın beni içeri çekmesiyle koltukta kardeşimle oturan Umay'ı gördüm. Umay kafasını arkaya çevirip bana baktığında kafamı Nigar Ablaya çevirdim.

"Gel oğlum kız arkadaşınla yan yana otur." Diyerek beni Umay'ın yanına oturttuğunda Umay bundan hiç gocunmamış ama bezmiş bir ifadeyle Nigar Ablaya bakmıştı.

"Nigar Abla, Pars Abi benim baş komiserim. Ben onun kız arkadaşı falan değilim. Kaçıncı söyleyişim ama bu." Diye isyan ettiğinde benim tek düşündüğüm bana abi demiş olmasıydı.

"Abi mi?" diye sorduğum an Umay, ayağıyla ayağıma vurmuştu. Canımın yanmasıyla inlememek için dudaklarımı birbirine bastırmıştım.

"Tabii, kendisi benim kız kardeşim gibidir Nigar abla." Dediğimde Nigar Sultan pek inanmışa benzemiyordu. "Yeni tanıştık ama benimde ablam sayılır artık." Diyen salak kardeşime döndüğümde gülmemeye çalıştığını gördüm.

"Oğuz kapat çeneni yoksa bütün cinayet vakalarını üzerinde gösteririm." Diyen Umay'a baktığımda düz bir ifadeyle ayağıma bakıyordu. Sonra aklına bir şey gelmiş gibi sırıttı. "Acıdı mı?" diye alayla sorduğunda kaşlarım çatıldı.

"Karakolda gösteririm ben baş komiserine vurmak ne demekmiş." Dediğimde kaşları havalandı. "Sen mi bana göstereceksin? Ayıp oluyor baş komiserim, halbuki ilk gün hiçbir şey yapamayacağınızı size gösterdiğimi umuyordum."

"İlk gün ne oldu ki?" diye sordu Oğuz.

"Oğlum sen niye bu kadar meraklısın? Olmadı bir şey." Dediğimde bana baktı ardından bakışlarını Umay'a çevirdiğinde artık ne anladıysa gözlerini irileştirip bana baktı.