history of gays | The Kingdom one shot

2 rings | louvan

Karakterler: Yuseong, Dongsik
Son: çifte ne olacak? İşte o "pygmalion" kitabımda..
Not: hassas içerik :)

bu arada bu parçamız "pygmalion" kitabımdan bir parça, o kitapda taegyu main ship, ama louvan da bol-bol :)

İyi okumalar <3

...

Dongsik her şeyi hazırlayıp Yuseongun gelmesini bekliyordu. Planın tıkır-tıkır işlemesi için çok dikkatli çalışmıştı, şimdi tek yapması gereken Yuseongu beklemekti. Aslında son bir kaç günde projenin onların üzerilerine düşen parçasını tamamlamış sayılırlardı. Hatta bu gece geç saate kadar çalışsalar, bitire bilirlerdi.

Dongsik pencerenin önüne geçip mahelleyi gözetledi. Her zamanki gibi çocuklar okuldan gelmiş top oynuyor, öğlen yemeği için evine gelenler de işe geri dönüyorlardı.

Bir kaç dakika sonra motosikletli birisi geldi ve onun apartmanı karşısında durdu. Topla oynayan çocuklar durup dikkatle motorluyu izlediler. Oyunu atıp hemen onun yanına doğru koştular. Motordaki genç kaskını çıkarır-çıkarmaz Dongsikin çatdığı kaşları havaya kalktı. Gelen Yuseongdu.

"Lanet olsun, çok yakışıklı.. Kadın olsaydım, ona yürürdüm" - Dongsik düşünürken dudakları kaçtı. Ciddi bir yüz ifadesiyle duran Yuseong Dongsikin penceresini buldu ve dudakları kulağına gelmiş Dongsiki görüp gülümsedi.

Yuseong fazlasıyla soğuk görünüyor, ama Dongsik onu çocukluğundan tanır, nasıl ince birisi olduğunu da bilirdi. Yeri gelirse de Yuseong korkulası biriydi, istediğini alana kadar durmazdı. Onun bu karakteri Dongsikin tırısıp uzaklaşmasına sebep olmuştu.
...

Akşam 8 gibiydi. İkili dersi neredeyse bitirmişdi. Yorgun oldukları için biraz mola verdiler. Hem zaten yemek zamanı da gelmişti. Yuseong dışarıda yemek yemeği teklif etdi, iyi bir restoran biliyordu. Dongsik de kötü fikir olmadığı için ona katılmaya karar verdi.

Motosikletle gideceklerini öğrendiğinde Dongsik biraz tereddüt etmişti, ama Yuseong kabul etdirmeyi başarmıştı. Dongsikin motosiklete binmek istememesinin sebebi korkması ve ya Yuseonga güvensizliği değildi, onunla yakın olmaktı. Zaten kalbini hızlandıran kokusu evini sarmıştı, şimdi belini kucaklamak düşüncesi bile onu çıldırtıyordu.

Ondan nefesini tutup kollarını beline doladı ve istemeden de olsa neredeyse tek beden oldular. Geri dönerken Dongsikin motosiklete olan merakı başına dert oldu: Yuseong boş arazide bir saat gibi ona öğretmeğe çalıştı, tabi ki aralarındaki onca yaklaşmalar Dongsiki zayıflatıyordu, bir diğer deyimle onu baştan çıkarıyordu.

İyice dinlenmişlerdi, eve döndüklerinde son kalanları halletdiler. Ama Dongsikin yapması gereken bir şey vardı, o da arkadaşı Beomgyuya yardım etmek.
...

"Evde içmeğe bir şeyler var, bunu kutlamaya ne dersin?" (Dongsik)

"Olur derim!" - Yuseong kanepeye yaylandı.

"Hemen geri dönerim" - Dongsik mutfağa geçip içkiyi hazırlamaya başladı. Tuhaf olan bir şeyler vardı, neden Yuseong her şeyi kabul ediyordu? Yani neden onunla çalışmaya evet dedi? Neden işleri bitse bile hala evindeydi? Her şeye 'evet' demesi,.."kokusu çıkar bir yerden" - dedi Dongsik. İçkinin içine biraz uyku ilacı atıp içeri döndü.

"Evet, işte geldi!.. İyi iş çıkardık!" (Dongsik)

"Teşekkür ederim, Dongsik.." (Yuseong)

"Yuseong -ah,.. eğer sorun olmazsa, bir soru sora bilirmiyim?" (Dongsik)