KARANLIK ADIM[Esir]

TANITIM

"İvan yalvarırım ne olur!Ne olur izin ver"

"Asla!Asla izin vermem böyle bir şeye!"
"Yapma!Ne olursun bu kadar vicdansız olma!Yardım et izin ver abime o kalbi abime nakil yapsınlar ne olursun izin ver!"
Canhıraş çığlıklarım sonuna doğru fısıltıya dönerken,içimdeki acının tarifi yoktu.

Benim dağ gibi abim gözlerimin önünde eriyip gidiyordu ama ben hiç birşey yapamıyordum.Tek çarem acımasızca gözlerini bana dikmiş,gri gözlerindeki nefretle içimi koparırcasına gözlerime bakan adamdaydı.

Dudağının kenarı kıvrılıp,hala alev,alev bakan gözleriyle üzerime yürüdüğünde bir iki adım gerileyip,üzerime gelmesinden korkarak ondan uzaklaştım.

"Ne için benden yardım istiyorsun Berfu!O şerefsiz abin için mi?"
"Böyle konuşma!Benim abim öyle biri değil.O sadece karısını ve çoçuğunu korumak için yaptı biliyorsun"

Abimi savunmam hiç bir şekilde hoşuna gitmiyordu.Hızlı adımlarla üzerime gelip,omzumdan ittiğinde arkamdaki duvara sırtımı çarptım,canımın acısını dudaklarımı dişleyerek engellerken,bu acımasız adamın karşısında yeterince aciz durumdaydım.

"Senin abin benim babam dediğim adamı öldürdü!Yetmedi kardeşim gibi sevdiğim adamın beyin ölümüne sebep oldu!Umrumdamı lan senin abinin geberip gitmesi!He umurumdamı"

"Ne istersen yaparım,istersen bütün servetimiz senin olur"
Soğukça piskopat gülümsemesiyle yüzüme eğildiğinde,abim için korkan yanım onun yakınlaşmasıyla kırılan cam parçaları gibi beni darmaduman etmişti.
"Benim gücüm ve servetim sizinkini bine katlar,ne yapayım lan ben sizin kıytırık servetinizi?"

"Ne istersen yaparım.Lütfen"dedim gözlerinin içine bakarak,belki birazcık kalbi yumuşar insafa gelirdi.
"Ne istersem mi?"
"Evet ne istersen"

"Pekala"Deyip benden uzaklaştığında arkadasındaki doktor masasına yaslandığında,beni baştan aşağıya süzdü.
Tenimde gezen bakışları,soğuk bir fırtınaya tutulmuşcasına beni titretirken isteyeceği şeyler ağzından daha çıkmadan beni korkutmaya başlamıştı.

"Abine kardeşimin kalbini nakil yapılmasına izin vereceğim.Ama sen benimle Rusya'ya geleceksin!Benim kadınım olup çocuğumu doğuracaksın!Bazı geceler altımda inleyip,bazı gecelerde altımda inleyen kadınların çığlıklarını dinleyeceksin!Abin için girdiğin bu yolda senin ızdırabın böyle olcak Berfu!Karar senin"dedi soğukça gözlerime bakarak.

Bedenime giren titremeye engel olamazken,sol gözümden bir damla yaş süzüldü.Hem.benimle olacaktı hemde başka kadınlarla olmasını izlemeyi bana reva görüyordu,bütün kinini öfkesini böylemi ödetecekti bize.Benim canımı yakarakmı hesaplaşacaktı bizimle böyle adice.

"Kabul mü?"diye sordu.
"Kabul"dedim hiç düşünmeden,sonunda abim vardı.Abimin canı için kendi gururumdan ödün vermem gereken bir hayatım vardı..