කතා+බස්

ලස්සන බස් එක

මේක නම් බස් එකක කතාවක්මත් නෙවෙයි.හැබැයි බස් එකක් නිසා වුණ දෙයක්.

මේ දවස්වල මම ඉස්කෝලෙ ගිහින් එන්නෙ බස් එකේ. එකේ කිව්වට බස් දෙකක යන්න ඕනෙ.එක බස් එකක ගිහින් අනිත් බස් එක එනකල් මට පැයබාගයක් විතර තියෙනවා.ගොඩක් වෙලාවට මම තනියෙන් නිසා ඒ වෙලාවට ස්ටෑන්ඩ් එකේ වාඩි වෙලා එතනින් යන එන අය දිහා බලන් ඉන්න මම පුරුදු වෙලා ඉඳියා.ඒ වෙලාවට එක එක විදියෙ මිනිස්සු මට දකින්න ලැබෙනවා.එහෙම මුණගැසුණු අමුතු අය ගැන වෙන දවසක කියන්නම්කෝ.
ඉතින් මම යන්න ඕනෙ දෙවෙනි බස් එක ෂුවර් නෑ.ඒක සමහර දවසට විතරයි තියෙන්නෙ.ඒ දවස්වල රතුබස්වල විතරක් ගිය නිසා තමයි කලින් තියෙන බස් එක නැතුව ෂුවර් නැති රතු බස් එකක් එනකල් ම බලන් ඉන්නෙ.එතන ඉන්න ටයිම් කීපර් අන්කල්ලාගෙන් ඇහුවට එයාලාත් එක එක වෙලාවට එක එක විකාර කියන නිසා මම පුරුදු වෙලා ඉඳියෙ වෙනදා එන වෙලාවට බස් එක ආවෙ නැත්නම් ඒ වෙද්දි ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් එළියෙ තියෙන ප්‍රයිවට් බස් එකක එන්න.
එදාත් පුරුදු විදියට ම මම බස් එක එනකල් ස්ටෑන්ඩ් එකේ වාඩි වෙලා ඉඳිය දවසක්.ඒ වෙද්දි රතුබස් එක එන වෙලාව හරි වුණත් රතු බස් එක නෑ.ලස්සන ප්‍රයිවට් බස් එක නම් නවත්තලා තිබ්බා.නවත්තලා කිව්වට ස්ටාර්ට් කරලා.එහෙම තියෙද්දිත් මම ඒකට නැග්ගෙ නැත්තෙ සල්ලිවලට තියෙන ලෝබකම නිසා නෙවෙයි රතුපාට බස්වලට විතරක් ආස නිසා විතරයිලු. ඒත් එදා රතු බස් එක නැති නිසා මම හිතන් ඉඳියෙ ලස්සන බස් එක යද්දි ම ගිහින් නගින්න.අන්තිම මොහොත වෙනකල් බලන් ඉන්න එක මගේ පුරුද්දනේ. කොහොමහරි මම ලස්සන බස් එක දිහා ම බලන් ඉඳියෙ ක්ෂණිකව දුවලා යන්න ඕනෙ නිසා.
ඒත් කොහෙන්දෝ මන්දා ආව කෙනෙක් මගෙ ඇහැයි,බස් එකයි අතරට ඇවිත්.මගේ සූටි හිත පොඩ්ඩක් විතර හෙලවුණෙ ඒ ඉන්න කෙනාගෙ පෙනුමට.මාර ම යුනික් ලුක් එකක් එයාට තිබුණා. උස,මහත ගාණට තිබ්බ ඇඟට ම මැච් වෙන ලයිට් බ්‍රවුන් ස්කින් කලර් එකක්.ඒ විතරක් නෙවෙයි දාලා තිබ්බ ස්පෙක්ස් නිසා වෙන්නැති ටිකක් mature පෙනුමක් එයාට තිබ්බෙ.කොහොම වුණත් වෙනස් ම ලස්සනක් මගේ කෝණයෙන් නම් එයාට තිබුණා.
(ඉහත පුද්ගලයාගෙ පෙනුම අතිශෝක්තියෙන් විස්තර කරන ලද්දක් නොවන බව මාගෙ දර්ශනයට හසුවුණු ලක්ෂණ ඇසුරෙන් ලියන ලද බවත් කාරුණිකව සලකන්න.)
දන්නෙ ම නැතුව මගෙ ඇස් මේ වෙද්දි තිබුණෙ ඒ කෙනා ළඟ.ආයෙමත් මට බස් එක මතක් වුණෙ හෝන් එකක සද්දෙට.කියන්න සතුටුයි;මම බලන් ඉඳිය බස් එක ඒ වෙද්දි යනවා.දුවලා ගිහින් නඟින්න තරම් වෙලාවක් තිබ්බෙ නැති නිසා ඕනෙ එකක් කියලා මම ආයෙමත් බැලුවෙ අර කෙනා දිහා.හැබැයි ඒ වෙනකොට එයා ඉඳියෙ නැහැ.කොච්චර ලස්සන වුණත් ඒ වෙලාවෙ ඒ ඉඳිය කෙනාගෙ මුළු පරම්පරාවෙම ඉන්න ආච්චිලා මතක් වුණෙ නැහැ කිව්වොත් බොරුවක්.මොකද මට අර ලස්සන බස් එකේ යන්න තිබ්බ චාන්ස් එකනේ මේ මනුස්සයා නැති කරෙ.හැබැයි ටිකකින් රතු බස් එකක් ආවා.ඒක දැකපු සතුටට මම දුවලා ගිහින් බස් එකට නැග්ගෙ බලන මනුස්සයෙක් දිහා බලන්නෙ බස් එකේ ඉඳන් කියලා හිතාගෙන ම. බස් එකේ ඉන්න ගමන් මම හෙව්වෙ අර කෙනාව.බස් එකේ ජනේලෙන් එළිය බලාගෙන ඉඳිය මට කවුරුහරි කතා කරලා ඇහුවා බස් එක යන්නෙ කීයට ද කියලා. විශ්වාස කරනවද ඒ ඉඳියෙ අර මම කලින් බලන් ඉඳිය කෙනා.මමත් පුදුම වෙලා ටිකක් වෙලා එයා දිහා බලන් ඉඳියා කියලා මට තේරුණෙ එයා දෙවෙනි වතාවටත් කලින් ප්‍රශ්නෙම මගෙන් අහද්දි.යන්තම් බස් එකේ වෙලාව කියාගත්ත මම ආපහු බස් එකෙන් එළිය බැලුවෙ අර කෙනා මේ බස් එකේ ම වෙන සීට් එකකින් වාඩි වුණා කියලා එකපාරට ම එයා දිහා බලන්න බැරි නිසා.
මගෙ 67053 වෙනි ක්‍රෂ් එක බවට පත් වුණ ඒ කෙනා ගැන සෝෂල් මීඩියා පීරලා හෙව්වත් කිසිම දෙයක් හොයාගන්න නම් මට බැරි වුණා.ආයෙම අද වෙනකල් එයාව දැක්කෙත් නෑ.බස් කතාවල ඔය මිනිත්තු කිහිපයකට ක්‍රෂ් වෙන අය නැතුව ම නෙවෙයි.

මේකෙ Writing Style එක අවුල්ද? ඒක වෙනස් කරන්න ඕනෙද?

Evelyn