කතා+බස්

ක්‍රෂ් වගේ එක

පසුගිය සතියෙ දවසක හවස මම පුරුදු විදියට පුරුදු පාරෙ බස් එකට ගොඩවුණෙ පන්ති ඉවර වෙලා ගෙදර එන්න.සාමාන්‍ය සෙනඟක් ඉඳියත් ඩබල් සීට් එකක ජනේලය අයිනෙ තැනක් මට ලැබුණා. කොහොමහරි බස් එක එනකල් ම මට එහා පැත්තෙ කවුරුත් වාඩි වුණෙ නැහැ.ඒ වෙද්දි ඉතුරු වෙලා තිබ්බ එක ම සීට් එකත් මං ළඟ තිබ්බ එක විතරයි.බස් එක ස්ටාර්ට් කරද්දි ම වගේ කෙනෙක් බස් එකට නැග්ගා. ඒත් එයාවත් මගෙ ළඟින් වාඩි වුණෙ නැහැ(මිනිස්සුන්ට මාව විකර්ෂණය වෙනවද මන්දා)ඒත් තව ටිකකින් අක්කා කෙනෙක් වගේ පෙනුණ ගෑනු ළමයෙක් මං ළඟට ආවා.එයා වාඩි වෙන්න බලද්දි ම වගේ අර කලින් නැග්ග කෙනා ඇවිත් මෙතන කවුරුත් නෑ නේද කියලා අහලා වාඩි වුණා.අර අක්කා කන්ෆියුස් වෙලා වෙන තැනකට ගියා.ඉතින් කොහොමහරි මේ වෙද්දි මගෙ හාර්ට්බීට් එක නම් හොඳට ම වැඩිවෙලා තිබුණේ.තව මිනිත්තු කිහිපයක් ඇතුළත මට හාර්ට්-ඇටෑක් එකක් හැදෙන්න තිබ්බ සම්භාවිතාවය නම් හොඳට ම වැඩියි. කොහොමහරි මම බස් එකෙන් බහිනකල් ම මම ප්‍රාර්ථනා කරෙ මගෙ හාර්ට්බීට් එක නම් එහා පැත්තෙ ඉන්න මනුස්සයාට ඇහෙන්න එපා කියලා.ඒත් කතා කර වචන දෙක තුනෙන් එයාට ඒක තේරුණා කියලමයි මගෙ හිත නම් කිව්වෙ.
වචන කිහිපයකට සීමා වුණ ඒ අඳුරන නාඳුනන පුද්ගලයාට සමු දීලා මම බස් එකෙන් බැස්සෙ කාලෙකට පස්සෙ ගොඩක් සතුටින්.

Guess that person????

මේක දිගට ම ලියන්නද?
(තව බස් කතා ගොඩාක් තියෙන නිසා අහන්නෙ)
පුළුවන් තරම් කෙටි කරලා තමයි මේ ලිව්වේ.මේක කෙටි වැඩිද?තව ටිකක් දිගට ලියන්න ඕනෙද?

Evelyn