"တစ်ယောက်မှစိတ်တိုင်းမကျဘူး"
"Boss နောက်၅ယောက်ပဲကျန်တော့တာပါ"
"အဲ့ဒါဆိုလဲ မင်းပဲမေးလိုက်တော့မောတယ်"
"ဟုတ်"
ဒီနေ့ Jeonjungkook တို့စိတ်မကြည် ဘယ်ရက်မှ့လဲစိတ်ကြည်တယ်မရှိဘူးပါဘူး ဒီနေ့ပိုမကြည်ဘူး။ ငါ့ဦးနှောက်ထဲက ထွက်သွားစမ်း Kimtaehyung!။
"Kimtaehyung ဝင်ခဲ့လို့ရပါပြီ"
Kimtaehyung ဆိုပါလား နားကြားပဲမှားတာလား။ ဘာလို့ကျုပ်ကို နှောက်ယှက်နေရတာလဲ မာနခဲလေးရယ်။
"ဟုတ်"
ဒီအသံ ဒီအသံက မဟုတ်မှ ငါ့နားထဲမှာသူ့အသံပဲကြားနေရတာလား။
"နာမည်က Kimtaehyung နော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
သေချာသွားပြီဒါ ကျုပ်ရဲ့မာနခဲလေးပဲ မာနခဲလေး။ နောက်ကျောပေးထားရာကနေလှည့်လာပြီး။
"မင်းသွားတော့ ငါ့ပဲဆက်မေးလိုက်မယ်"
"ဗျာ Boss ဘာလို့လဲ"
"လျှာမရှည်နဲ့သွား"
"ဟုတ် ဟုတ်"
မျက်နှာလေးမြင်လိုက်ရတာနဲ့ကိုအေးချမ်းသွားတာပဲ ဘယ်လိုလေးလဲ ချစ်စရာလေးကွာ။
"Good morning နေကောင်းရဲ့လား မာနခဲလေး"
Taehyung ကြောင်ကြည့်နေမိသည် Jeonjungkook နဲ့ဆုံမယ်လို့တော့မထင်ထား ပြီးတော့လူကိုလဲ မာနခဲလေးတဲ့ ဘာလားပဲ။
"ဟေ့ ဘာလဲကျုပ်ချောလို့ကြည့်နေတာလား"
"သေလိုက်"
အလုပ်ရှင်ကို လေးလေးစားစား ဆက်ဆံ"
"အောင်မာ"
ဒီလိုအချိုးမျိုးနဲ့သူကို အလုပ်ရှင်နေရာထားရမယ် ဝေးသေး Kimtaehyung တို့ကအဲ့လောက်ပိုက်ဆံမက်တဲ့သူမဟုတ် တစ်နေ့လုပ်တစ်နေ့စားရလဲအဆင်ပြေတယ်။
"မင်းအလုပ်ခန့်မှာဆိုရင်တော့ sorryပဲ ငါမလုပ်ဘူး ပြန်မယ်"
"အိုဟိုး"
Jungkook Taehyung စချင်သောကြောင့် အစောင့်ကိုမျက်လုံးတစ်ဖပ်မသိမသာလေးမှိတိပြလိုသည်။ taehyung မြင်လိုက်ပေမယ့်ဘာအဓိပ္ပါယ်မှန်းတော့မသိ။ Jungkook ကတော့ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေသည်။
