İzel'in Ağızından
___________________
Yine aynı gündü, yine aynı saatti, yine ormana gelmiştim. Annem ile babamın ölümden sonra yol geçen hanı bellemiştim burayı. Ama huzur veriyordu insana. Kulaklıklarımı takıp yürümek ormanı, ağaçları izlemek huzur veriyordu bana.
Yine aynı şekilde salına salına yürüyordum asker yeşili kablosuz kulaklığım, koyu gri paraşüt hırkam, altımdaki siyah body cropum ve siyah paraşüt pantolonum. Evet uyumsuzdu ama seviyordum işte.
Kulaklığımda çalan Rei 'ah canım sevgilim' ile yürüyordum son 1 yılda olduğu gibi nereye gitsem takip edilme ve izlenme hissi peşimi bırakmıyordu. Heleki o ayak sesleri.
Psikolojimi bozuyordu, kim bilmiyorum ama korkuyordum işte bu kişi her kimse peşimi bırakmıyordu ayrıca ona dönüp bakacak göt yoktu bende.
Derin nefesler alarak gözlerim yerdeyken yürümeye devam ettim. Arkamdan gelen çalı ve ayak sesleri beni korkutuyorken bir yandanda alışmış gibiydim. Sonuçta bir yıl boyunca aynı şeyi yaşıyordum.
Kulaklığımdan kulağıma ulaşan bildirim sesi ile paraşüt pantolonumun cebinden telefonumu çıkartarak şarkıyı kapattım ardından mesajı açarak baktım.
Olduğum yerde durup şokla mesaja bakarken kaşlarım çatılmış, bacaklarım titremişti, korku nerdeyse bedenimi donduruyordu.
-0558***:Ölmek istemiyorsan yavaş yürü.
Okuduğum yazıyla zar zor yutkundum. Arkama bakmalımıydım? Mesaj yazmalımıydım? Bilmiyorum. Allah kahretsin bilmiyordum!
Kara kara düşünürken ekrana tekrar düşen mesaj ile hızla okumaya başladım.
-0558***:Sana durmanı söylemedim yavaş yürümeni söyledim. Ayrıca evet arkandayım ve mesaj yazmayı denesen iyi edersin.
Korkudan dişlerimi sıkarken titreyen ellerim ile mesajı yazmaya başladım.
-Siz:Kimsin?
-0558***: Cidden mi? Kim olduğum önemli değil, ayrıca eğer beni dinlemessen depomda can çekişenlerden biri olursun.
Göz yaşlarımı zar zor tutmaya çalışırken yanıt verdim.
-Siz:Ne istiyorsun.
-0558***:Sadece yürü. ormandan çık, evine git. Dinlen.
Neydi bu, ne saçmalıyordu? Eve gitmemem lazımdı işe gidecektim en önemlisi yarına yetiştirmem gereken ödevlerim vardı.
-Siz:Eve gidemem işe gitmem lazım ayrıca kimsin çıksana karşıma! korkak.
-0558***:Emin ol İzel karşına çıktığım zaman beni görmeden ölmüş olursun. Şimdi evine git!
Kimdi bu beni nasıl böylece tehdit edebiliyordu!
-Siz:Eve gidemem diyorum anlamıyormusun?! Ayrıca kimsin? Engelliyorum ve polise gidiyorum.
Korkuyla yazdığım şeyler ile arkamdan kocaman bir kahkaha sesi duyduldu. Yaklaşan adımlar ile olduğum yerde kalakaldım. Kaçmalımıydım kimdi bu psikopat?!
"Zavallı İzel ölmek için neden bukadar heveslisinki" Dedi, arkamdaki kalın ama çekici olan erkek sesi. Yutkunarak arkama döndüm. Korku dolu gözler ile karşımda duran benden baya baya uzun olan adama baktım.
Tahminen 1.89 boylu 26 yaşlarındaydı. Evet yakışıklı bir yüzü ve fiziği vardı ama aynı zamanda çok korkutucu bir tipti.
Gözlerine bakmak için başımı kaldırdım. Korkuyla gözlerine bakarken son dualarımı ettim. Ya ölecektim yada ölecektim.
Ben hala ona bakarken kafasını yana eğerek psikopatça bakışlar attı ve konuşmaya başladı.
....
İlk bölümmm
Ne düşünüyorsunuz?? Sizce iyimi?? Kitap yazma konusunda pek iyi değilim ama elimden geleni yapıyorum. Lütfen oylayınn ve yorum yazınnn..
Sizi çok seviyorumm💗🌟
