SAKURA 🌸

1st Blossoming 🌸

"පුතා~ ඉක්මනට පල්ලෙහාට එන්න. ඇවිල්ල මේ තේ එක බොන්න.. Hurry up "

උදේ පාන්දර නැගිටලා ලේස්ති වෙලා, අම්මගේ කෑගහිල්ලත් එක්කම මම පල්ලෙහාට බැස්සේ, අම්මගෙ රස කිරිතේ එක බොන්න.. පඩි පෙළ දිගේ පල්ලෙහාට බැහැගෙන එද්දි මට මතක් උනේ ආයේ කවදා මේ කටහඬ මට මේ විදියට අහන්න පුලුවන් වෙයිද කියල...

"මෙන්න පුතා.."

අම්මගෙ අත් දෙකෙන් දීපු ඒ තේ එකත් අරගෙන මම සෝෆා එකෙන් වාඩිවෙලා ඒත් ඒ එක බොන්න පටන් ගත්තා..

"උත්පලා~ දූත් එක්ක එකතු වෙලා මේ ඉතුරු බෑග් ටික කාර් එකට දාන්න උදව් වෙන්න මට.. මේවගෙ පුදුම බරක් අප්පාහ් තියෙන්නේ.."

පොලිසියෙ වැඩත් එක්ක ගොඩක් busy වුන තාත්තා අද හුඟක් සතුටින් වගේම, කිව්වෙ නැති උනාට හරි අමුතු දුකක් හිතේ පුරවගෙන හිටියා.. වචනයෙන් නොකිව්වත් මට ඒක අද පළවෙනි වතාවට දැනුනා..

"දුව... සොනාලි... ඉක්මනට පල්ලෙහාට එන්න.. ඇවිල්ල මේ බෑග් ටික කාර් එකට දාගන්න අපිට උදව් කරන්න.."

"හරි අම්මා... මං මේ එනවා.. ඉන්න..."

ඒ මගේ අක්කා.. මෙතුවි දහරා සොනාලි.. අම්මගෙයි තාත්තගෙයි ආදරේට පස්සේ පොඩිම හරි හිස්තැනක් ඉතුරු වුනානම් ඒ හිස්තැන වහන්න මට එදා ඉඳන් හිටියෙ අක්කා.. ඔය කච කචේ අහගන්න ආයේ මට කවදා පුළුවන් වේවිද..
දෙයියනේ.. අක්ක කැමතිම පර්ෆියුම් එක හොරාට මගේ බෑග් එකට දාගත්තට මේ පව්කාර මල්ලියට සමාව දෙන්න...

ඒ එක්කම තේ එක බොන ගමන් ඉද්දි, අක්කා ඇවිත් මට ෆෝන් එක දික් කරා..

"මෙන්න ඔයා අඳුරන කෙනෙක් කෝල් කරනවා"

එකපාර confused unga bunga උන මම, ෆෝන් එක අතට ගත්තේ මේ පාන්දර මට කෝල් කරන්නේ කවුද කියල බලන්න..

"හෙලෝ~ කාටද මේ මහ පාන්දර මාව මතක් වෙන කෙනා..."

එහා පැත්තෙන් කතා කරපු කෙනාට පුරුස් පුරුස් ගගා හොටු උඩට අදින ගමන් ඉද්දි බොකස් ගාලා හිනාවක් පැන්නා.. ඒ හිනාව මට අඳුරගන්න පුළුවන් වුණා.. ඒත් ඒ එක්කම ලාවට අමුතු සද්ද කීපයකුත් මට ඇහුණා..

"හෙලෝ බබ්- හෙලෝ දිශත්‍ර..."
හපොයි!!! නිදාගන්න යනවයි කිව්වා මනුස්සයා මහ පාන්දර කෝල් කරනකොට උන් හිටි තැනත් අමතක වුණා දෙයියනේ...