Afgelopen dagen is Matthy zwakker, zwakker dan eerst. Hij had regelmatig een morfinespuitje nodig, maar hij kreeg steun van de jongens. Nu zat hij met zn hoofd op zn armen liggend aan de barkruk naar buiten aan het staren. De andere waren opnemen, maar Matthy voelde zich te zwak ervoor en heeft nee gezegd.
Robbie kijkt in de ogen van Matthy. Ze stonden al de hele tijd naar buiten gericht, maar nu vallen die blauwe ogen van hem pas echt op. Hij zal ze nooit vergeten. Het waren de mooiste ogen die hij ooit had gezien en dat zou hij nooit veranderen. Matthy kijkt weer weg naar de woonkamer. 'Ik ga even bij Mat kijken' zegt Robbie. Raoul knikt. 'We zijn over 10 minuutjes klaar Rob' zegt Victor. Robbie knikt en maakt mee de video af.
Ze zijn de outro aan het opnemen als ze een klap horen. Ze laten het en sluiten hem opnieuw af. Nadat de camera uit is, loopt Rob meteen naar binnen. Zn mond valt open. Matthy. Hij ligt bewusteloos op de grond. Dat was die facking klap 2 minuten geleden. Hij moest het weten. Hij moest gewoon even gaan controleren bij Matthy.
'Mat lieverd, ik wil dat je je ogen opent' zegt Robbie. Het duurt gelukkig niet lang voordat Matthy zn oogjes opent en in die van Robbie kijkt. Robbie wrijft zachtjes over zn jukbeen en glimlacht. 'Zal ik jou op jou bed leggen lief' vraagt hij. Matthy knikt klein en gaat met hulp staan. Hij houd zich vast aan een stoel en voelt een arm om zn middel. 'Zal ik je tillen?' Matthy knikt klein en Robbie tilt hem op. Matthy klemt zich vast aan Rob en laat dan zn tranen stil vallen terwijl hij naar voren staart.
Zachtjes legt Robbie, Matthy neer, maar die laat niet los. Hij is afgezonderd. Hij is in zn eigen wereldje aan het leven. Iets wat de jongens liever niet hadden, aangezien Matthy daar uren, soms dagen in kan zitten. Robbie haalt Matthy van hem af en ziet dan pas de traantjes. Hij veegt ze weg en kijkt hem glimlachend aan. 'Het is oke lieverd, heb je pijn?'
