Efsun uyandığında Keremi evde bulmayı beklemiyordu.
"Antremanın yok mu bugün?"
"Yok."
"Kahvaltı hazırlayım o zaman." Efsun mutfağa geçti. Yemek yapma konusunda iyiydi ne de olsa Filiz teyzesi büyütmüştü onu.
Güzel bir sofra hazırladığına emin olduktan sonra Kereme seslendi.
"Bir şeyler yapabiliriz bugün istersen." Normalde Efsunun bu teklifi bir saniye bile düşünmeden kabul etmesi gerekirdi ama kursa gitmesi lazımdı. Özellikle dün gece Sinemi yine ve yine Keremin yanında görmek sinirlerini bozmuştu.
"Güzel olurdu aslında ama kursa gitmem lazım."
"Sabahları gitmiyormuydun sen kursa? Ben bugün gitmeyince ilk günden sıkıldın diye düşünmüştüm." Kerem onu fazla iyi tanıyordu evet ilk günden sıkılmıştı gitmek istemiyordu da ama gitmek zorundaydı.
"Öğleden sonraya almışlar bugün dersi ayrıca hiçte sıkılmadım gayet güzel gidiyor kurs." Kerem güldü. Efsunu biraz olsun tanıyorsa bir kaç güne gitmeyi bırakırdı.
"Kaçta gelirsin."
"6 olmadan evde olurum. Geç kalmayım görüşürüz." Evden çıktı Efsun.
****
"Dünkü kahve sözünü unutmadın herhalde Efsun. Hem dün yapamadığın ödevleri de yapabiliriz bugün." Efsun Cana baktı. Tereddüt etsede kabul etmeye karar verdi. Sırf zaman öldürmek için gidip gelmesinin anlamı yoktu. Can sayesinde bir şeyler öğrenebilirdi.
"Olur ama ben pek bilmiyorum buraları yani sen nereye götürürsen."
"Tamamdır şu ileride çok iyi bir mekan var oraya gidelim." Efsun onayladı ve Canla yürüyerek o mekana gittiler.
****
"İyi misin?" efsun başını salladı başı dönmüştü. İçtiği şeyden olabilirmiydi. Aklına Keremin gemesiyle çantasından telefonu çıkarttı. Cevapsız aramaları görmesiyle kalbi hızla atmaya başlamıştı. Saatin dokuz buçuk olduğunu gördü. Kereme altı olmadan gelirim demişti çok merak etmiş olmalıydı.
"Can benim gitmem gerek çok geç olmuş saat." Ayağa kalkmasıyla başı döndüğü için yeniden oturmuştu. İçtiği kokteyl muhtemelen alkollüydü ve Efsun bunu fark edememişti.
"İyi misin Efsun bırakayım ben seni istersen evine"
"Gerek yok." Telefonunun yeniden çalmasıyla aramayı yanıtladı Efsun.
"Kerem."
"Efsun sen neredesin? Amacın meraktan öldürmek mi beni kızım. Niye açmıyorsun bu telefonu?" Efsun keremin bağırmasıyla yüzünü buruşturdu.
"Kurs sonrası arkadaşımla ders çalıştık haber vermeyi unutmuşum özür dilerim."
"Neredesin hemen konum at gelip alacağım seni. Bunu evde konuşacağız Efsun."
"Tamam" Efsun konum attı. Zaten eve çok yakın bir yerde oldukları için Keremin gelmesi kısa sürmüştü.
"Efsun" Keremi görmesiyle ayağa kalktı Efsun. Ama başı fazla dönüyordu. Hayatında hiç alkol almadığı için içtiği miktar az olsa bile çarpmış olmalıydı.
"Bu halin ne senin ne içtin sen?" Efsun omuz silkti.
"Aslında sadece bir bardak kokteyl içti bünyesi zayıf olmalı." Kerem konuşan çocuğa döndü. Kimdi bu ve Efsunun yanında ne geziyordu.
"Sen kimsin?"
"Ben Can efsunun kurstan arkadaşıyım sizde abisi olmalısınız." Kerem güldü. Efsun bu çocuğa öyle mi söylemişti. Abisi yalanda sayılmazdı zorla evlendirilmeseler ilişkileri abi kardeşin ötesine geçmezdi. Dün gece mesaj atanda bu olmalıydı. İki günde nasıl bir samimiyetti bu?
"Aynen abisiyim yürü gidiyoruz hadi abicim." Efsunu belinden tuttu ve çıkışa doğru yürüdü. Arabaya bindiler.
"Çok mu kızdın bana"
"Çok kızdım Efsun. Tahmin ettiğinden çok daha fazla kızdım."
"Merak ettin yani beni."
"Hiç bilmediğin bir yerde bu kadar saat ulaşamayınca başına bir şey geldi sandım Efsun. Başına bir şey gelse ne yapardım her şeyden önce sen bana abinin emanetisin." Sessiz kaldı Efsun. Evin önüne gelmişlerdi.
"İn hadi Efsun."
"Ayakta duramıyorum ki."kızı kucağına aldı ve odasına kadar taşıdı. Kızı yatağa bırakmasıyla Efsun onu kendine çekti ve sarhoş olmasınında etkisiyle uzun zamandır istediği şeyi yaptı Keremi öptü. Çok kısa bir öpücüktü hatta öpücük bile denemezdi bir kaç saniye dudakları birbirine değmişti sadece. Kerem hızla itti kızı, sarhoştu ve yapmak istediği bu değildir diye düşündü Kerem. Bir kaç saniyelik temastan etkilenmesi normal değildi. Efsunun ne mırıldandığını anlamasa da aralarındaki bu garip durumu hatırlamayacağına emindi. Efsun sarhoştu hatırlamazdı da kendisi nasıl unutacaktı bu durumu.
"Midem bulanıyor." Efsunun sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı. Kızın yataktan kalkmasına yardımcı oldu. Tuvalet götürdü.
"Daha iyi misin?" Efsun başını salladı. Kusmamıştı ama midesinin bulaması azalmıştı. Keremin onu reddettiği anın aklına gelmesiyle gözleri dolmuştu. Ne olurdu sanki o da öpseydi beni diye düşündü.
"Güzelim benim niye ağlıyorsun şimdi." Kıza yaklaşıp göz yaşını sildi. Gözleri bir kaç saniyelik dudaklarına kaysada kendini toparladı Kerem. Yanlıştı sarhoş bir kızın sabah hatırlamayacağı bir kaç saniyelik bir şeyden bu kadar etkilenmesi yanlıştı.
"Kerem özür dilerim."
"Sabah konuşacağız şimdi uyu Efsun." Efsun kafasını sallayıp odasına gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sonsuz ol -kerem aktürkoğlu
FanfictionKardeşim gibi çocukluğundan beri Keremin ağzından milyonlarca defa duyduğu o söz kardeşinin ötesine geçemeyeceğinin farkındaydı ama bir şekilde hayalleri gerçek olabilir sanmıştı. Şimdi aile zoruyla evlenip aynı evi paylaşmak zorunda olan iki yabanc...
