လှိုင်းသံ တဝုန်းဝုန်း လေတဖြူးဖြူး သေးနံ့တလူးလူးနဲ့ ဝရန်တာမှာ အိပ်ကောင်းကောင်း အိပ်နေရင်း အခန်းထဲမှ ဖုန်းနှိုးစက်သံကြောင့် သူ ချက်ချင်းထလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးကို ကြည့်တော့ အမှောင်ဖုန်းနေဆဲ။ မနက် လေးခွဲ ငါးနာရီလောက်ပဲ ရှိဦးမည်။ ညက ဘာမှ မစားရလို့ ဗိုက်ထဲက တဂွီဂွီနဲ့ ဆာလောင်လာသည်။ သခင်ခွင့်ပြုမှ စားရမည့် ဘဝမို့ အားတင်းပြီး ဆာလောင်ခြင်းကို မေ့လျော့ထားရသည်။
ကျွန်ပီပီ သခင် မထခင် အဆင့်ဖြစ်စေဖို့ အခန်းတံခါးဖွင့် ပီး လေးဘက်ထောက်၍ ဖြေးဖြေးလေး ဝင်ရသည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ သခင်နှစ်ပါးအတွက် သွားတိုက်ဆေး သွားပွတ်တံ တဘက် ပြင်ဆင်ပြီးမှ တစ်ရှုးစက္ကူနဲ့ အိမ်သာ ကြွေခွက်ကို ပြောင်လက်နေအောင် ပြန်တိုက်လိုက်ရသည်။နိုးနိးချင် အိမ်သာဝင်လေ့ရှိတာမို့ သန့်ရှင်းအောင် အပြစ်ပေးမခံရအောင် ပြင်ဆင်ရသည်။ အားလုံး အဆင်သင့်ဖြစ်မှ သခင်နှစ်ပါး ကုတင် ခြေရင်း လေးဘက်တွားသွားပြီး သခင်နှင့် သခင်မလေး ခြေအစုံကို သူ့ဆံစနှင့် ပွတ်တိုက် ကန်တော့ပြီး အားလုံးအဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီ ခင်ဗျာ သွားလျှောက်တင်ရသည်။ နှစ်ယောက်သား အကြောဆန့် ခြေဆန့်လက်ဆန့် လုပ် ဇာခြင်ထောင်တင်ခိုင်းပြီး ကိုယ်ပေါ်မှ နှစ်ယောက်ခြုံ စောင်ကြီးကို ခွာခိုင်းသည်။
နှစ်ယောက်ခြုံစောင်ကို အမိန့်အတိုင်း အသာလေး ဆွဲခွာလိုက်ချိန် သူ့မျက်လုံးတွေ ပြာဝေပြီး သတိထားနေသည့်ကြားက အသိလွတ် အသက်ရှုမှား ငေးစိုက်ကြည့်မိပြန်သည်။ ညအိပ်မီးရောင် ဝါလဲ့လဲ့ အောက်တွင် အလှကြီးလှနေသည့် ရွှေရောင် နတ်သမီးလေး ရဲ့ ဝစ်လစ်စလစ်အလှမှာ အရာရာ မျောမေ့ရပြန်သည်။
သူ့ကိုပဲ မသင်္ကာစိတ်နဲ့ အကဲခတ်နေတတ်သည့် သခင်လေးကတော့ လူငယ်ပီပီ မျက်လုံးလျင်လှသည်မို့ သူ့အကြည့် သူ့အမျောကို တန်းမိပြန်လေ၏။ မီးဝင်းဝင်းတောက် မျက်လုံးအစုံနှင့် သူ့ကို စကားတခွန်းမှ မဆိုပဲ အောက်ဖက်သို့ မေးဆတ်ပြသည်။ သခင်ညွှန်ရာ ကြည့်လိုက်တော့ သခင်လေး အဝတ်မဲ့ ပေါင်ရင်းဆီမှာလည်း ကြီးထွားသန်မာလှသည့် သခင့်ရတနာကြီးက တဖီးဖီး မာန်ဖီနေသလို အပေါ်ကို တင်းတင်းမတ်မတ်ကြီး ထောင်နေသည်။
