Dear My All

0.1

"Seungmin istersen bu gece kal burada hem Chan için de sorun değil."
"Evet Seungmin kendini iyi hissedene kadar kalabilirsin. Benden çekinmene gerek yok."

Seungmin gülümseyerek abisi ve onun eşine baktı. Onların evliliğine çok imreniyordu. Abisi, Chan'a hep sahip çıkar ve değer verirdi. Çok tatlı bir beta alfa ilişkisiydi. Sonra dönüp kendi evliliğine baktı. Asla onlar gibi olamayacağız diye diye kendini yiyordu.

Hyunjin'in yersiz kıskanmaları, Seungmin'in Özgür ruhu kısıtlanmaya katlanamayan kişiliği onları çıkmaza sürüklüyordu.

Eskiden böyle değildi diye düşündü. Eskiden hiç böyle değildi aptal alfa herkesten Seungmin'i kıskanıp saklamaya çalışmıyordu.

Onun kişisel alanlarına saygı duyar asla kısıtlamaz ve sevgisini hisettirirdi.

Seungmin abisinin evliliğini bilmese evliliğin aşkı öldürdüğünü sonuna kadar savunurdu. Ya da Chan ve Minho istisnaydı. Bilmiyordu. Tek bildiği artık bunaldığıydı.

"Hyung gitmeliyim, daha kötü olmadan."

Minho iç çekti. Kardeşinin bu durumda olması onu üzüyor ve her şey için Hyunjin'i suçluyordu.

"Gel seni bırakalım o zaman güzelim. O Hyunjin'in de bir ifadesini alayım bakalım."
"Hyung saçmalama! Anlattığıma pişman etme beni lütfen."

Seungmin'in bağırıp dudak büzmesiyle Minho dayanamayıp güldü.

"Hadi hadi kalk. Bir şey yapmayacağım kocana."
"Ben kendim giderim hyung, hem biraz yürüyüş yapmak istiyorum. Son zamanlarda çok halsizim hava almak iyi gelebilir."

Minho istemese de kabul etmek zorunda küçüğünü sıkmak istemiyordu ki Seungmin zaten bunalmış bi omega.

"Tamam ama eve gidince haber et tamam mı? Merak ettirme kendini."
"Tamam hyung görüşürüz."

Seungmin abisinin evinden ayrılıp yola koyuldu. Hyunjin çok kızar mıydı acaba geç gelmesine ya da ona haber vermemesine.

Bunları düşünürken midesi kasıldı. Gerginlikten diye düşündü. Gerginlikten bulanıyor midem diye kendini telkin etti.

Sonunda eve ulaştığında hafif bir soluk verip anahtarı yuvaya taktı. Sessiz bir şekilde içeri geçmeyi denerken zaten onu salonda bekleyen alfayla karşılaştı.

Şaşırmamıştı ama belkş bir ihtimal uyuyordur diye düşünmüştü. Sonra aklına geldi. Hyunjin o olmadan uyumazdı.

Toksik ilişkilerinde değişmeyen tek şey yatağa ayrı yatmamalarıydı. En azından uyurken beraberlerdi.

"Seungmin! Nerelerdeydin, meraktan öldüm."
"Abimlerdeydim Hyunjin."

Seungmin'in umursamadan koltuğa geçip oturmasına sinirleri bozulmuştu. Hem haber vermiyor hem de küstah davranıyordu.

Yanına gidip oturdu. Seungmin'in televizyonda öylesine açık kalan filme verdiği dikkatini toplamak için boğazını temizledi.

"Seungmin beni böyle habersiz bırakamazsın. Baksana saat kaç ve sen eve yeni geldin."
" Hyunjin abartma. Abimlerdeydim dedim."
" Bana haber verebilirdin!"

Hyunjin konuyu değiştirmeyi düşündü. Kavga etmek istemiyordu sadece beraber uyumak istiyordu.

"Abin neden çıkmadı eve?"
"Efendim?"
"Abin diyorum o kadar bıraktı seni yukarı neden gelmedi."
"Yürüyerek geldim."

İşte Hyunjin şimdi iliklerine kadar sinirlendiğini hissediyordu. Bir omega nasıl olur da gecenin bu saati tek başına ıssız sokaklarda dolaşırdı.

"Seungmin sen beni delirtmek mi istiyorsun? Yürek mi yerin?"
" Ne diyorsun sen yine?"
"Gecenin bu saati ne işin vardı tek başına. Abin denen herif neden bırakmadı seni. Uzaktan abilik taslaması kolay ama değil mi?"

İşte şimdi Seungmin bütün dikkatini alfaya vermişti. Abisine ne hakla laf ediyordu.

"Ben istemedim. Yürümek ve hava almak istedim malum evde beni çok bunaltan bir kocam var."
"Seungmin saçmalama bu bir neden değil. Yeri gelince abilik yapmayı biliyor."
"Bana bak Hyunjin daha fazla abime laf etme. Buna hakkın yok. Asıl sen iyi bir eş olsaydın da ben hava alma ihtiyacı hissetmeseydim."

Hyunjin ağrıyan şakaklarını ovdu. Seungmin anlamıyordu. Onun için endişelenmişti ama o yine bunu gereksiz kısıtlanmalarından sanmıştı.

Kapının yanındaki askıya doğru ilerleyip daha önce Seungmin'in onun için aldığı kot ceketi giyindi.

"Nereye?"
"Changbin'e. Bu gece daha fazla birlikte kalmayalım."

İlk defa diye geçirdi ikisi de içinden. Evlendiklerinden beri ilk defa ayrı uyuyacaklardı. Hyunjin cevap gelmeyince arkadına dönüp Seungmin'e baktığında kırılmış bir bebek gördü.

Ama geri de dönemezdi. Seungmin sessizliği bozup ikisini de çıkmaza sürükleyen o soruyu sordu.

"Ayrılalım mı biz?"

Evettt yine ben ve yine heveslenip başladığım bir fic. Umarım beğenirsiniz lütfen fikirleriniz ve önerileriniz olursa benimle paylaşın 💞💞