Antalya da her sabah koşu yapardım. Bugünde sahil kenarında koşu yapmaya karar verdim ve üstümü giyindim. Ablama kıyamadığım için kahvaltıyı hazırlayıp koşuya çıktım tabi merak etmesin diye not bırakmayı unutmadım. Kapısının üstüne kağıt yapıştırarak "Ben koşuya gidiyorum ablacım merak etme. Kahvaltı hazır. ☺" yazdım. Sahil kenarına kadar koştum ve sahil kenarına geldiğimde yorulduğum için yürümeye başladım. Ben dalmış yürüyorken birinin çarpmasıyla kendime geldim. Oha yinemi sen. "Eren şey ben özür dilerim." dedim.
"Asıl ben özür dilerim kusura bakma. "dedi o da dalgın gibi görünüyordu. Cevap vermedim sessizliği bozan o oldu." Koşu yapmaya mı geldin ? "dedi.
" Evet. "dedim.
" Eşlik edebilir miyim? "dedi.
" Tabiki. "dedim.
Ve ikimizde hiç konuşmadan yürüyorduk ki gene sessizliği bozan o olmuştu.
" Dün sana cam battığında ailem öldüğünde canım daha çok acımıştı demiştin senin için sorun olmazsa anlatabilir misin ? "dedi.
İç çekerek
" Ailemin ölümünü mü ? "dedim. Kafa salladı.
" Babam ünlü bir iş adamıydı birgün işleri o kadar kötü gitti ki iflas etti. Yardım edebildiği bütün işçilere yardım etti fakat bazılarına yardım edemedi. Edemediği işçiler öcünü almak için bizim evi yaktılar. Babam hep tatlı dille uyarmıştı fakat dinlemediler herkes öldü fakat babamdan emin değiliz cesedi bulunmadı. "dedim bir kez daha iç çekerek yüzümde ıslaklık hissettim ağlıyordum. Eren ağladığımı fark etmiş olacak ki bana yaklaştı ve sarıldı.
" Şşş ağlama özür dilerim hiç açmamalıydım bu konuyu. "dedi. Başımı yasladığım omzundan kaldırarak
" Ben zaten hergün bunun acısını çekiyorum senin suçun değil. "dedim. O sanki daha mümkünmüş gibi kemiklerimi sıka sıka daha çok sarıldı bana. Bende karşılık verdim en son babam bana bu kadar sıkı sarılmıştı o yangında en son bana bu kadar sıkı sarılmıştı neredeyse 10 dakikadır birbirimize sarılıyorduk biriyle sarılmayalı o kadar uzun zaman olmuştu ki. Eren aynı babam gibi huzur veriyordu. Babamın en son o yangında zar zor çıkardığı sözler hala aklımdan çıkmıyor.
"Sizi hep sevicem. Hep yanınızda olucam. Korkmayın." dün gibi hatırlıyordum bu sözleri. Eren den yavaşça ayrıldım ne kadar istemesemde.
"Aslında aynı kaderi paylaşıyor olabiliriz. "dedi.
" Nasıl yani ? "
" Annem ve babam 4 ay önce ortalıktan kayboldu bizi ortada bırakarak . Bir mektup var elimizde ama üstünde sadece Mecburuz bizi affedin yazıyordu."bu sefer o iç çekti ilk defa bir erkek tam karşımda ağlıyordu.
Napıcağımı bilmiyordum ben ailemi yangında yanarken gördüğümde içimin de nasıl yandığını gördüm benim en çok mutlu olduğum en çok kırıldığım bu yaşıma kadar gelirken yanımda olan insanların gidişini izledim o an ne kadar bedenimin yenik düştüğünü anladım. Yanan sanki onların bedeni değildi de benim içim ve bedenimdi. Ailesizliğin ne demek olduğunu biliyordum. Ve şuan aynı durumdaydık fakat tek fark onun ailesi yaşıyor benimki ise yaşamıyordu. Ben ailemi gözümün önünde yanarken görmüştüm. O zamandan belli içimin acımadığı gün yoktu. Benim içimin acımasını sağlayan ailemin ölüm sebebi olan adam belki bulunmadı. Ama hala umut vardı. Hala bekliyorum. Hiç pes etmedim beklemekten etmeyeceğimde.
"Banka oturalım mı ? "
" Olur. "
Yavaş yavaş adımlarla banka doğru yürüdük ve oturduk.
" Bak ben ailemin gözümün önünden yana yana ölüşünü izledim o an içiminde nasıl yandığını gördüm. Ama şuan bir umut var biliyor musun ? Babamın cesedi bulunmadı. Ve belki o bize zarar gelmesin diye ortaya çıkmıyor ama ben beklicem. Asla pes etmicem çünkü bir yanım hep bekle diyor. Ben o yanımı hep dinlicem. "onun ağlaması durmuştu bana değil tam karşısına bakıyordu. Derin bir nefes aldı.
" Benim babam işinden hiç bizi düşünmezdi,umursamazdı, önemsemedi abime oğlum derdi ama bana hiç oğlum demedi hep adımla hitap etti. Gitmeden 2 gün önce evlatlık olduğumu öğrendim. Hergün zaten yıkılıyordum o gün şu lanet olası dünyaya boşuna geldiğimi anladım. Çünkü en büyük eksikliğim sevgiydi. Umrumda değil para sadece küçücük bir sevgi yeterdi bana bir tek kelimesi beni mutlu edebilirdi bir kez bana oğlum deseydiler şuan mutlu olabilirdim biliyor musun ? Ama demediler öylece çekip gittiler. "
Bana bakıyordu. Söyledikleri kolay geçicek şeyler değildi. Can yakıcıydı.
" Eve gitsek iyi olur. "dedim çünkü diyecek birşey bulamıyordum ağlayacaktım belliydi.
" Olur. " hiç konuşmuyorduk sadece sessizce yürüyorduk. Bizim evin önüne gelince durduk ve ona döndüm.
" Teşekkür ederim hem beni dinlediğin için hemde bugünkü sporuma eşlik ettiğin için. "
" Bende teşekkür ederim seninle konuşmak iyi geldi. "gülümsedim ve dış kapıyı açıp içeri girdim. Zili 3. çalmamda ablam kapıyı açtı.
" Hayırdır kızım çatladın mı ? "dedi.
" İnsan hoşgeldin der abla. "dedim ve gözlerimi devirdim.
" Ben duş alıp geliyorum abla. Kahvaltı etmediysen birlikte edelim. Beni bekle. "
" Tamam çabuk ol bugün kuaföre gidicem. "merdivenden aşağı doğru ablama baktım.
" Neden ? "dedim.
" Bugün akşam 7'de kermese gidicez dedi.
"Of abla tek başına sen git işte. "dedim sızlanarak.
" Olmaz. İtiraz istemiyorum. "
" Oy abla oy tamam. "
" Aferin git şimdi duş al gel. "
" Tamam. "
Daha taşınalı 2 gün oldu ne kermesi ya of abla neyse ben çok durmam eve gelirim.
*******
Kahvaltımızı ettik ve ablamla birlikte kuaföre gelmiştik tabi gelmeden önce ben ne kadar itiraz etsem de ablam yeni kıyafetler alıp ondan birini giymemi istedi. Birde bana diyor parayı dikkatli harcayalım diye. Kuaföre geldiğimizde ben düz fön istemiştim ama ablam araya girmezse olur mu.
"Siz ona bakmayın. Ben elbisesini getireyim siz ona göre saçını yapın. "dedi kuaför başını salladı ve benim saçlarımı taramaya başladı ablam elbiseyi gösterdi ve kuaför nasıl yapacağını anlatmaya başladı. Tabi dinlemiyordum artık ablam ve bana bile sormaya gerek duymayan kuaföre bırakmıştım saçımı.
********
Hazırdık. Siyah ve mini bir elbise giyinmiştim elbisem gibi kalbimde artık siyahtı. Acıların rengi siyah olsa gerek. Ablam kırmızı ve mini bir elbise tercih etmişti tutkulu ve güzel olmayı seviyordu. Ablamla taksiye binip kesmesin olacağı yere gittik. İndiğimde sanki herkes bizi tanıyormuş gibi ablam ile bana baktı kendi aralarında fısıldaşıyorlardı. En son duyduğum kelime aileleri gözünün önünde yanmış yazık. O kelimeyi duymamla orayı terk etmem bir oldu acım tazeydi hepsi ablamın suçuydu oraya gitmemeliydik. Arkamdan biri seslendi.
"Rüya. "
