Έτσι είναι η ζωή

  Έτσι είναι η ζωή... Τα καταστρέφει όλα πριν καν έχουν ξεκινήσει. 

  Δεν λέω για μερικούς όλα τα πράγματα πάνε καλά. Ζούνε την ζωή του έχοντας την δουλεία που πάντα ονειρευόντουσαν, την οικογένεια τους, τα φλέρτ, τις σχέσεις τους. Για κάποιους άλλους όχι και τόσο αλλά εντάξει το παλεύουν. Για κάποιους άλλους το παιχνίδι έχει τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Και για κάποιους άλλους... εκεί που φτάνει στην αποκορύφωση απλά διαλύεται.

 Έτσι έγινε και με εμένα. Τουλάχιστον περίπου αλλά το πλησιάζει αρκετά το υπονοούμενο. 

 Τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά δύσκολα για εμένα. Αναγκάστηκα να κάνω ''come-out'' στους γονείς μου στην ηλικία μόνο των 15 ετών. Εντάξει και τι να κάνουμε όμως. Έτσι είναι η ζωή. Νομίζω πολλοί με καταλαβαίνουν στο συγκεκριμένο θέμα. Να λες στους χριστιανούς γονείς σου ότι ''Επ ξέρεις τι? Μου αρέσουν και τα αγόρια και τα κορίτσια''. Ναι... δεν πήγε πολύ καλά αυτό. Οι γονείς μου με αποδέχτηκαν με τα χίλια ζόρια αλλά αυτό μου αρκεί. Μετά ξεκίνησα ψυχοθεραπεία γιατί από την πίεση πολλών τότε γεγονότων (που δεν νιώθω ακόμα άνετα να συζητήσω) άρχισα να κάνω κακό στον εαυτό μου. Συχνά

 Έπειτα βρήκα την αγάπη.

 Αυτά τα πανέμορφα πράσινα μάτια και οι καστανές οι μπούκλες που δεν μπορούν να βγουν από το μυαλό μου μέχρι σήμερα. Αυτά τα μάτια που με στοιχειώνουν μέχρι σήμερα.... Δεν ήταν η πρώτη μου σχέση αλλά ήταν η πρώτη μου αγάπη.

 Δεν ήμουν πάντα σοβαρή με τις σχέσεις μου. Δεν είχα καταλάβει τι σήμαινε να είσαι ερωτευμένη. Μέχρι που γνώρισα εκείνον.

 Τον γνώρισα στο τέλος της τρίτης γυμνασίου. Είχα τότε μια δασκάλα μαθηματικών η οποία μου είχε πει ότι ο ανιψιός της ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος από εμένα. Μου είχε πει ότι μόλις είχε βγει από μια δύσκολη σχέση και ότι χρειαζόταν κάποια να τον μάθει τι πάει να πει αγάπη πάλι. Ακόμα πιστεύω πως το είπε επίτηδες για να μου ανοίξει το ενδιαφέρον. Όπως και να έχει τα κατάφερε. Φτάνει Ιούνιος σιγά σιγά. Τελειώνουν τα σχολεία σε 3 μήνες θα ήμουν και επισήμως μαθήτρια του λυκείου. Ακόμα δεν ήξερα τι πάει να πει έρωτας. Μέχρι εκείνη την μέρα

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2022

 Μου είχε στείλει μήνυμα η καθηγήτρια μου να βρεθούμε μιας και θα ερχόντουσαν τα ανίψια της από την Αθήνα. Ποτέ δεν ήμουν πολύ κοινωνικό ον οπότε απλά αρνήθηκα και ευχήθηκα να περάσουν καλά οικογενειακώς. Αλλά η κυρία Ιωάννα με ήξερε υπερβολικά καλά και με έπεισε να πάω λέγοντας μου ότι δεν μπορώ να ζήσω την ζωή μου κλεισμένη σε ένα σπίτι. Έτσι δέχτηκα την πρόταση.