Who is that boy?

I never let you go!

Ad Niall:

Wanneer ik wakker wordt zie ik Hope nergens meer. Waar is ze? Ze moet bij me blijven. Ik spring uit het bed en ren de gang op waar ik bots tegen de vrouw van gisteren. "Waar is Hope?" vraag ik. "Ze is dood en u bent geen famillie." zegt de vrouw. "Waar is Hope?'" vraag ik nog een keer maar bozer en luider. "Dat mag ik u niet zeggen." "ik vraag het u nog 1 keer Waar is ze!?" roep ik. "Kamer 1D, wordt klaargemaakt om naar het mortuarium te worden gebracht."

Meteen ren ik de trap af naar beneden. Ze kunnen Hope niet van me afnemen. Ik heb haar nodig maar vooral Sterre heeft haar nodig.

Na heel de lange gang afgelopen te hebben kom ik uit in kamer 1D. Ik storm naar binnen waar mensen Hope aan het klaarmaken zijn. Ik wil naar Hope gaan maar wordt tegen gehouden door twee dokters. Ze houden me stevig vast, ik probeer los te komen maar het lukt niet. De vrouw komt weer aangelopen. "Jij hebt het hun verteld!" roep ik kwaad. Ik verwacht een antwoord maar krijg in de plaats een spuit in mijn arm. "Wat hebben jullie in godsnaam gedaan?! Ik klaag jullie gewoon aan!" roep ik terwijl mijn hele lichaam verslapt. Ik zie de deur opengaan en daar komt iemand heel bekend uit. Maar door ik mezelf zo in slaap voel dommelen kan ik niet plaatsen wie het is.

Ad Michelle:

Toen ik gisteren zag hoe Hope naar een andere kamer is gereden en zag dat ze Niall in de kamer hadden achtergelaten. Heb ik iemand gebeld, die ons kan helpen met Hope. Niall heeft gelijk Hope betekend hoop hebben we moeten blijven hopen dat Hope nog leeft. Ze kan niet dood zijn, als ze het hier niet willen geloven moeten we maar iemand bellen die alles kan oplossen. Normaal zou de persoon nu in het ziekenhuis moeten zijn en ben ik thuis kleren van mij en Darcy aan het inpakken. Hopen dat alles lukt.

Ad Niall:

Ik wordt wakker weer in een bed zonder Hope. Snappen die mensen hier nu helemaal niets?! Hope hoort bij mij, bij Sterre. Niet hier waar niemand in haar geloofd. Ik wil weer uit bed springen maar dan zie ik iemand op de stoel zitten, die ik maar al te goed ken. Ik stap zachtjes uit het bed en ren naar hem toe. Ik sla men armen om hem heen. "Paultje ik ben blij dat je hier bent." zeg ik waardoor hij wakker wordt. "Ik ook Nialler." zegt hij. Ik ga op zijn schoot zitten, ja soms ben ik echt een klein kind. Nee grapje dat ben ik altijd. "Ze geloven me niet, ze willen Hope gaan begraven." zeg ik terwijl de tranen inmiddels weeral over mijn wangen stromen. "Ni ik ben er toch? Waarom denk je dat ik hier ben?"vraagt hij en dan drinkt het tot me door. "Waar is Hope?" "In de kamer hiernaast. We gaan vanavond laat allemaal terug naar Engeland. Als jij nu naar Hope gaat, ga ik Michelle en Darcy op halen. Want ze gaan mee naar Engeland net zoals Chloë, Céline en Amber maar die komen later voor een week maar door school redenen." zegt Paul. "Dankje Paulie." zeg ik en geef hem een knuffel. "Alles voor jou Nialler. Hup ga maar." en dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik ga naar de andere kamer waar inderdaad Hope ligt, weer aangesloten aan allerlei machientjes. Ik ga naast haar liggen en neem haar in mijn armen. "Hope ik ben bij je. En nu laat ik je echt nooit meer alleen. Je gaat mee samen naar Engeland waar ze net als ik in jou zullen geloven. We geven je niet zomaar op. Ik laat je niet gaan. Daar ben je veel te kostbaar voor. "