Herşey bir şiir dinletisi programında başlamıştı... O sözleri duyduğum anda etkilenmiştim. Kulaklarıma kazınmıştı! Bizim şirketimiz için tam bu tipe ihtiyacımız vardı. Artık benimsin çocuk adam, benim!
Sayın asistaaann kahvemi getir, Sen gidersen hergün anılarımız depreşir, Görsen edward ne haldedir, Sen gelsen buralar şenlenir.
Buraya kadar mıydı hikayemiz? Ah abdul ne kadar adaletsiz, Gelirsen hayatımıza devam edeceğiz, Sen yokken geçmez senelerimiz.
Edward sen yokken eğlenmiyor Edward yaşam belirtisi göstermiyor Parol bile sensizliği kesmiyor Ama içmedikçede ekşiyor
Okurken tam şu şekildeydim:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayır güllü kendine gel! Cidden birkaç satır şiir için kendini alt mertebelere mi düşüreceksin!? Ve daha bu maillerden yüzlerce var ve hala gelmeye devam ediyor. E-postamı değiştirdim ve artık hiçbir maili okumuyordum.
Birkaç saat geçmesine rağmen yerimde duramıyordum. Nedense maillerin hepsini açıp okumak istemiştim ama olmaz! Böyle böyle düşünürkene telefon çaldı. Bu kişi malum kişi (abdul)
-alo ne var neden aradın😒
-edward bey istifa etti
-ee yani? (Aslında çok şaşırdım ama umursamama taklidi yapıyom)
-ne yani? Şuan yolda olması gerekiyor .
-nereye gidiyo?
-sana
-EWWWW GELMESİN (omg ne yapıcam şimdi)
-of neyse. Numaranı atıcam uzun uzun konuşursunuz
-atma ya sesini duymak istemiyorum şu uğursuzun. Ayrıca senin de sesini duymak istemiyorum şuan kulaklarım kanıyo baaayy
-DUR-
direk kapattım malın yüzüne. Hiçte umrumda değil ben kendi kaderimi baştan yazıcaktm.
Canım sıkıldı ve lunaparka gittim. Dönme dolaba binmek için sırada bekleriken sıra bana geldi. Adam dedi ki "dolaba sadece 2 kişi bınabılır" adama cok sinirlendim. Sonra arkadan bi adam gelip "benle binecek" dedi. Side eye atmak için arkamı döndüm ve bu takım elbise giymiş yakışıklı çilek beydi. Aynı şu şekil görünüyordu:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ç-çilek bey..."
"Maillerime neden cevap vermiyorsun bakim? Asistaaaann"
Kizarim kizarim kizarmistim. Beni nerden buldu bu sersem!?
"Bu arada istifan kabul edilmedi. Tabii maillerine bakmadığın için bilmezsin"
"Bu ne demek oluyor!?"
"Abdul hanım şirkette en aktif sen olduğun için seni kaybetmek istememişmişmiş sen onun için özelmişmişsin" *göz devirir*
"Goz devirdigine gore istemiyon benim gelmemi?"
"Hayır gözlerimi onun için değil abdulun dediği şey için devirdim"
YA! çilek kafayi siyirmış harhalde.
"Ee sen de istifa etmissin cilek bey"
"Senin için.."
"Suss....."
"Abdul ne çıldırıyodur şimdi haha!"
"Sen abdulu severdin hani?"
"Sen sevmiyosun diye bende sevmiyom"
"Garip..."
Dolabın tam tepesine geldik
"Burda sana bişey demek istiyorum gülüm"
"Adım güllü ama neyse"
"Ben..."
Herkes bağırmaya başladı "Dolap bozuldu!!" Diye. O zaman çok korktum.
"Ee sen ne dicektin?"
"Unuttum"
Yaklaşık 2 saat mahsur kalırken yaşadıklarımız: çilek elimi tuttu ben çektim. Birkaç kez göz göze geldik. Ay dede ve bom oynadık. Şirket kuracağını söyledi. Beni asistanı olmam için zorladı. Sonra kabul ettim. Fln sonra aşağı indik.
"Eve gitmem lazım çilek"
"Gel seni bırakayım"
"Valla bro çok iyi olur ya çok saol"
Arabaya bindik ve gidios.
"Sen bana bişe dicektin hatırladın mı?"
" ha evet. Eve gidince maillerin hepsini okursan anlarsın..."
"Pekü"
Eve bıraktı ve vedalaştık. Uyumadan önce mailleri okuyum dedim ve şoka girdim:()
