Yeniyim sjsj Lütfen kötü olsa bile fikrinizi belirtin ve oy verin ^-^
Hiçbir zaman hatırlayıp aptalca sırıtacağım bir anım olmadı.Hiçbir zaman dertleşebileceğim,sarılabileceğim bir sevgilim veya arkadaşımda olmadı.Her zaman garip bir kız olmuşumdur.Gidip saçma insanları arkadaş sanmışımdır ama onlarda beni en ufak bir şeyde satmışlardır.Sevgilim birkaç kez olduğu halde hiçbiri gerçek değildi ben gerçek sanmıştım.Birisi benim üzerime iddaya girmişti ve bunu öğrendiğimdeyse seni gerçektende seviyorum diyip defalarca benimle oynamıştı.Birisi ilk öpücüğümü alıp benden ayrılmıştı.Bir diğeriyse okuldaki tüm kızlarla çıktım diyebilmek için benimle çıkıp o günün akşamında ayrılmıştı,o ayrıldığı zaman ağlamış diğer ayrılıklarımdaysa ağlamamıştım.Alışmıştım artık yalnızlığa,şarkılarla ve kitaplarla vakit geçirmeye.İnsanlar severken dış güzelliğe bakıyor.Ailemin dediğine göre güzel bir kızım ama kiloluyum.59 kiloyum sadece ve evet bazılarına göre bu fazla bir kilo!Bir insanın kilosu yüzünden ailesi bile dalga geçiyorsa başkalarının dalga geçmesine pek şaşırmamalı.Birçok sorunum olmuştu.Yalnızdım ve yalnızlığımdan dolayı asosyaldim,asosyalliğimden dolayısıyla da asabiydim.Bunun üzerinede aile sorunları olunca psikolojik tedaviler görmeye başlamıştım.Bana deliymişim gibi bakmaları canımı acıtırken birde en ufak bir krizimde hastaneye yatırmayı düşüyordu ailem.Ankara ve birkaç sehirdeki özel hastanelerde tedaviye alınmıştım.Bu son zamanlarda sinir krizlerim fazla olmuyordu.Yeni bir hayata başladım.Ailemle birlikte başka bir şehre taşındık.İstanbul'a...
Ailemin yine kilomdan bahsetmeleri sonucunda dışarı attım kendimi.İstanbul'a taşındığımızdan beri sadece iki kez dışarı çıkmıştım.Biri markete gitmek için çıkmıştım biriyse şimdi..Bir yandan wattpad'e girmiş Solucan 3'ün yeni bölümü gelmiş mi diye bakarken sağa dönüp ıssız bir sokağa girdim.Zaten girmemle duvar gibi sert bişeye çarpıp telefonumla birlikte yere yapışmam bir oldu.Çarptığım bir duvar değilde kas yığını olduğunu görünce telefonumu elime aldım.
Bir yandan telefonuma bakarken diğer yandan bağırmaya başladım "Seni salak!Seni kas yığını!"
"Hoppala..Önüne baksana sende!İyi oldu bir dahaki sefere önüne bakmayı öğrenirsin!" diyip yürümeye devam etti.Tabi ben buna izin verir miyim? Hem bana çarptı,hem onun sayesinde yere düşen Iphone'um paramparca oldu,normal bir telefon olsa neyse ama Iphone'dan bahsediyoruz (!)
Seri bir hareketle kalkıp peşinden koşmaya başladım.Biran durup bana dönünce acıyla inlemem bir oldu "Gerizekalı niye aniden dönüyosun.Burnumu kırdın!" aniden dönmesiyle burnumu göğsüne çarpınca kırıldığını sanıp bağırmıştım.Anlarım kas yaparsında bu kadarı biraz abartıya kaçmamış mı!? Birde birdoksanlık boyu var.Kumral ve dağınık saçları.Kahverengi gözleri...Noluyor lan diyerekten kendime bir tokat geçirdim.Şaşırarak ne yaptığıma bakıyordu."Ne var hiç kendine tokat atan bir kız görmedin mi?" diye sordum hiç düşünmeden.Tabikide görmemişti ne kadarda salağım!
Bana karşısında çiğköfte yoğurup ağam olasan ömer şarkısını söyleyen uzaylı hülo'yu görmüş gibi bakıp,yüzünü buruşturdu "Cidden sen iyi değilsin.Git deliler hastanesine yat orası sana en uygun yer" diyerek ilerlemeye başladı.
Bu sözleri eski zamanlarımı aklıma getirmişti.O zamanlar ölü gibiydim ,çok kötüydüm.Altı ay boyunca hastanede yatmıştım,kimseyi ailemi bile görmeden ve şimdi onun bunu alay edermiş gibi söylemesi beni üzmüştü.Dünyada böyle kalpsiz insanların olduğunu birkez daha görmüştüm.O kimsenin olmadığı sokakta ilerlerken arkasından bağırdım
"Merak etme yattım zaten ama bana deli denilmesinden daha çok koyan ne biliyor musun? Dünyada senin gibi kalpsiz,kendisinden başkasını düşünmeyen,parasıyla herşeyi alabilecegini düşünen ego yığınlarının olması.Benim deliler hastanesi olsa bile yatacak bir yerim var.Ama senin yok,böyle devam ederse hiçbir zaman da olmuyacak hep yalnız kalıcaksın!"
Kalpsiz,bencil,ve züppenin tekisin sen.
