Segunda

Kabanata 7: Anghel at Demonyo

[Kabanata 7]

MARAHANG ipinikit ni Segunda ang kaniyang mga mata matapos magtirik ng kandila para sa kaarawan ni Romeo. Dalawang Linggo matapos niyang malaman na ito'y kinasal na sa iba, hindi niya mawari kung bakit hindi niya kayang magalit nang tuluyan.

Naniniwala si Segunda na may sapat na dahilan kung bakit nakakapagdesisyon ang isang tao bagaman may kailangan itong isakripisyo. Naniniwala siya na si Romeo ang tipo na hindi nagdedesisyon nang padalos-dalos, bagkus, pinag-iisipan nitong mabuti ang lahat at tinitimbang ang mga impormasyon bago magpasiya.

Isa iyon sa mga hinangaan niya kay Romeo, pinag-iisipan nitong mabuti ang lahat ng gagawin. Dahilan upang mamayagpag ang ngalan nito sa abogasya noong nag-aral na sa Maynila. Nanatiling nakapikit si Segunda, inalala ang araw kung kailan unang tumibok ang puso niya para kay Romeo.

Septyembre 2, 1868, Sariaya

Kumakaripas ng takbo si Segunda bitbit ang dalawang bayong. Hindi siya nagpahatid sa kutsero o nagpasama kay Manang Tonya dahil tulog ang karamihan sa oras ng siyesta. Katatapos niya lang magluto sa kusina, sa edad na labing-tatlong gulang ay binigyan na siya ng permiso ng ina na magluto.

Hinintay lang niya magpahinga ang lahat bago siya nagluto sa kusina ng pansit bihon. Nagluto rin siya ng panghimagas, tinapay na nilagyan ng malapot na tsokolate para sa kaarawan ng kaibigan. Bukod doon, nabalitaan din niya na natanggap si Romeo sa Unibersidad de Santo Tomas sa kursong abogasya. Siya'y pag-aaralin ni Don Fernando Villafuerte matapos niyang makamit ang pinakamataas na marka sa klase.

Napahinto sa pagtakbo si Segunda nang matanaw sina Romeo at Mang Carlo na nagpapahinga sa ilalim ng puno ng mangga sa oras ng siyesta. Nakahiga sa duyan si Mang Carlo habang nasa tabi naman ng puno si Romeo.

Napangiti si Segunda, natutuwa siya sa pamilya Castillo dahil masisipag ang mga ito. Higit sa lahat, natunghayan niya kung paano ito nagsimula sa wala hanggang sa unti-unting makabawi. Naging labandera ng kanilang pamilya ang asawa ni Mang Carlo, nakakakain na rin nang husto ang mga anak nito.

Bukod doon, natagpuan ni Segunda ang sarili na natutuwa sa kasipagan at pagiging magalang ni Romeo. Nang gumawa siya ng paraan upang makapasok ang pamilya Castillo sa hacienda De Avila, hindi natapos ang pagbalik ni Romeo ng utang na loob sa kanila.

Umulan, umaraw, humagupa man ang bagyo, laging pumapasok si Romeo at siyang nagiging kutsero nina Don Epifanio at ng kaniyang mga kapatid sa tuwing kinakailangan nitong umalis. Madalas din itong tumulong sa mga agwador upang masiguro na hindi mauubusan ng tubig sa mansyon ng pamilya De Avila.

Isang umaga, palabas si Segunda upang samahan sina Remedios at Aurelio sa pagkikita nito sa simbahan nang makita niya si Romeo sa labas ng mansyon. Pinagpag nito ang mga bakya at sapatos na nakahelera sa labas. Palagi rin itong nagboboluntaryo na ihatid sila sa simbahan kahit pa abutin sila ng gabi.

Sariwa pa kay Segunda ang gabi kung saan nagsimula ang kanilang pagkakaibigan. Ilang buwan pa lamang ang pamilya Castillo sa paninilbihan sa hacienda De Avila nang maging kutsero nila si Romeo patungo sa isang pagdiriwang.

Sa kalagitnaan ng pagdiriwang, lumabas sina Segunda, Amor, at Doña Marcela, "Hijo, pakihatid na sina Segunda at Amor---" hindi na natapos doña ang sasabihin dahil lumingon siya sa dalawang batang nakakapit sa kaniyang saya.

"Mamaya na ang panghimagas, Socorro. At ikaw naman Jacinto, ang bilin ng iyong ama ay aawitan niyo pa ang inyong lola," seryosong saad nito na halos sumakit na ang ulo sa kulit ng mga bata.

Napabusangot ng mukha sina Socorro at Jacinto. Muling tumingin si Doña Marcela kay Romeo, "Humayo na kayo. Ikaw na ang bahala Segunda kay Amor, pakisabi kay Manang Tonya na maghanda ng gamot," bilin ni Doña Marcela saka inalalayan ang dalawang anak pasakay sa kalesa. Hinalikan ni Doña Marcela ang noo ni Amor na agad humiga sa hita ni Segunda.