“අතේ ගෙනාව ඒව දැක්කයෙං කියන්න බැරි කමක් නෑ නෙ අත්තම්මේ!”
ඈ කට පුරා හිනා වී ගෙන කිව්වේ මයුර ට පන් මිටිය කරට ගන්න උදව් කරන අතරෙමයි. එතනා ගෙත් කට කනේ මේ ගෑනු දැරිවි ව දැක්කම.
“ඇත්තමයි රංමලියේ
මේ හැන්දෑ කොරේ පන් වෙල අස්සෙ රුංගන්ට ගියෙ අහවල් එකකට ද දරුවො?!”
හිනාව පැත්තකට කරල ඒ පාර එතනා පරල වෙන්න අරං. මයුර නං බැරි බර කරේ තියං දෙපයට වාරු අරං පන් මිටිය අරං ගිහිං.
“අනේ අනේ සිරිමල් එතනෝ!
ඔයි වයසට මේ හැටි පරල වෙන්ට හොඳ ද ඇ?!”
රංමලී ත් මේ කියවන්නෙ එතනාගෙ කරේ එල්ලීගෙන දැවටී ගෙන. මේ හුරතල් කෝලං එක්කලා කොහොම නං කේන්ති තියාගන්න ද?
එතනා ගෙ කේන්තිය ආ පාරෙංම ආපහු ගොහිං. ඒත් ඉතිං ඒ වගක් නොපෙන්නා ඉන්න එතනා සෑහෙන මහන්සි ගන්නවා.
“දැං උඹැහැ මේ කියන්නෙ මං දැං හොඳටෝම නාකියි කියල දැ!”
එතනා ගෙ කතාව ට රංමලී හිනා වෙන්නෙ ගොඩ දේවාලෙ සීනු මිටිය හුළඟට හෙලවෙනව වගේ.
“අයි යයි යෝ ඔහේ කොහෙදෑ නාකි!
මේ ඉන්නෙ මටත් වඩා යස ලමිස්සි වගෙ!”
රංමලී කියද්දි සේතනුත් හෙමි හෙමින් ඒ අහළ පහළට ආවා.
“චාටු කතා බෝමයි නෙවැ මේ කෙල්ල ගෙ!”
සේතං ගෙ කතාව ට නම් එතනා ගෙ බොරු කේන්තිය ත් සම්පූර්ණයෙන් ම අහවරයි. එතනා හෙමින් සැරේ රංමලීගෙ දෑත කරෙං මුදවගෙන කෙල්ලව ඉස්සරහ ට ගත්තා
“හා හා ඉතිං,
නාකි හරි නැති හරි මාව පරල වෙන වැඩ නොකළා නං ඉවර නෙ!
දැං මෙතන අටෝරාසියක් චාටු කතන්දර දොඩවන්නෙ නැතුව!”
එතනා ගෙ කතාව හන්දා ම රංමලී ගෙ අර සීනු සීනු හිනාව ආයෙම ඇහුණා.
“මොනා නැතත් රංමලී නඟා ගෙ හිනාව නං හරි සිරියාවයි!
නේද සේතං සීයෙ!?”
ආයෙමත් ඒ දණ්ඩි හරඹ පැත්තකට දාලා කට වාචාලෙට දොඩවන්නෙ පුලින. අනිත් කොල්ලො කුරුට්ටංට නං ඉතිං මේවා තනිකරම සූ ගාන්ට හේතු.
YOU ARE READING
ඉඳුසැව් ගව්ව (SlowUpdate)
General Fictionහත් ගව්වකින් දුරක නසා දිවි පිපුණාට තල මලක රොන් කෙමිය ගුණමකු ද කියාපන් පීදිලා යස රුවට රන් පාට කෙමියකම මව් නසන උණ මලක හදින් යළි අසාපන් වට නසන මව් මරන තල මලට උණ මලට බඹර තටු ඒ තරම් ලොබ ඇයි ද සොයාපන් තඹර වුව අත හැරම සමනල් ද බඹර තුඩු මත් රසක් සොයන එක අකැප...
