Mavikayaç

Giriş

Bölgeye en yakın kasaba bile kilometrelerce uzakta olduğundan burada gece siyahtı. Gece gibi geceydi. Boyut boyut yıldızlar suda serpilmiş gümüş tozu gibi duruyordu. Herşey sakindi. Dipte yosunlar hafifçe dalgalanıyor, ara sıra renkli tatlı su balıkları görülüyordu.

Gölün sessizliğini bir grup çam ağacı bozdu. Hışırtılar ve belli belirsiz bir rüzgar uğultusu duyuldu. Sonra gittikçe arttı. Sesler yaklaşıyordu. Ağaçların yaprakları yarırılıyor, bir şey inanılmaz bir hızla aralarından geçiyordu. Enerji tüm bölgeye yayılmıştı. Göl ve çevresi on dakika öncesine göre on kat daha canlıydı şimdi.

Bütün bu tantanaya sebep olan yaratığın varlığını herkes bilmezdi. Bu yaratık asırlar boyu gizlenmişti. Göl de onun mükemmel sırdaşıydı. Yaratığın tıpkı bir kırlangıç gibi kısacık bir gagası, tıpkı bir kırlangıç gibi lacivert tüyleri ve aynı kırlangıcınkiler gibi cılız bacakları vardı. Aslında onu gören hemen hemen herkes biraz büyükçe bir kırlangıç kuşu gördüğüne emindi.

Kuş, bıçak gibi kanatlarıyla suya en yakın çalılığı da parçaladı ve açıklığa çıktı. Işıl ışıl suyu sıyırdı ve yükseldi. Neredeyse göle paralel, dar bir açıyla bir süre süzüldü. Sonra yavaş yavaş suya daldı. Yansıyan yıldızların içinde kayboldu.

Bölgeye yine sessizlik hakim olmuştu. Göl enerjiyi yutmuştu sanki. Ancak dakikalar sonra sudan bir beden yükseldi. Kırlangıç değildi. Bembeyaz teni, parlayan belirgin kas yapısıyla genç bir erkekti bu. Kollarını açmış, kendini göle bırakmıştı. Suyun yüzeyinde kalmak için fazladan bir çaba sarfetmiyordu.Yarı baygındı. Geceyle aynı renk uzun, dalgalı saçları tutam tutam süzülüyordu. Belindeki açık yara yanıyor ve yayılan kan suyu bulandırıyordu. Buna acilen bir turnike yapmalıydı ama başka öncelikleri vardı. Derin bir nefes aldı. Düşüncelerini netleştirmeye çalıştı. Sonunda tıpkı yıldızlar gibi, ışıl ışıl, gümüşî gözlerini araladı. Tüm zihin dalgalarını tek bir noktaya, kelimelerine odakladı ve uçsuz bucaksız geceye bir isim fısıldadı:
-Karen.