Gözlerimi açar açmaz " Serçeeee " diye bağırdım.
" Noldu lan serçemi var orda ! Aman bende yok ! Ohh !!" dedi İsmail.
" Serçeee yokkk !!!" diye bağırdım.
" Serçemi olması gerekiyordu " dedi Osman bıkkın bir sesle. " Yarım saattir sesin çıkmıyo şimdide serçe yok diye bağırıyon !" dedi
" Serçe parmağım yok ! Sol serçe parmagımmm " dedim.
" Allah ! Yoksa böcekler mi yedi?! Aman aman OSMANNNN çıkar beniii " dedi İsmail çığlık atarak.
" Lan nasıl çıkarayım ?! Zaten küreği tutamıyorum ! " dedi Osman.
" Parmağımı yediler ! Yetişin komşular ! " dedim.
" Burdakı tek komşular mezardaki cesetler yalnız !" dedi İsmail.
" İsmail ! Parmağım yok.." dedim.
" Bak bakalım belki yanına dûşmüştür !" dedi İsmail.
Etrafıma bakındım mal gibi. " Yok !" Dedim.
" Hmm...Allah rahmet eylesin ne diyeyim ?!" Dedi.
" Parmağım...onu çok severdim ! Hep burnumu kulağımı karıştırırdım onunla! " dedim.
" Aslanım benim kesin türk ! Olsun aslanım nolcak giden parmak olsun !" dedi.
" Ama...parmağımmm" dedim.
" Zırlama lan bebek gibi !" Dedi Osman.
" Dur bir çıkayım senin parmağını koparcam görceksin zırlamayı. " dedim
" Seni çıkaran benim biliyorsun değil mi?" dedi .
"çikarmıyon ki ! İki saattir seni bekliyom ! Kurban olduğum İsmail çûrüdü orda !" dedim.
" Aynen çürüdüm ! " dedi.
" Burası çok kötü kokuyo ! " dedim.
" Kokuyu nasıl alıyon burnunuz yok ki !" dedi İsmail.
" Beynimizde yok ama konuşuyoz ! O nasıl oluyo ?"
