Part1
..........
ရှေးကျပြီးအထက်တန်းဆန်တဲ့ အိမ်ကြီးကို တန်ဖိုးကြီးကားတစ်စီးဆိုက်လာပြီး အတွင်းထဲမှ 20ကျော်သာရှိတဲ့ လူချောလေးတစ်ယောက်ဆင်းလာသည်။
"အိမ်ကကြိုဆိုပါတယ်သခင်လေး"
အိမ်ထိန်း မြတ်မင်း ရှေ့ကသခင်လေးကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ကာ ပါလာတဲ့သေတ္တာတွေကို သိမ်းခိုင်းလိုက်သည်။
"မေမေရော"
"သခင်မကြီးက သစ်သီးခြံသွားပါတယ်။သခင်ဘေးပြန်လာရင် သစ်သီးချိုချိုလေးတွေစားရအောင်လို့တဲ့"
"ဟမ့်!!ဟုတ်လို့လား။ ဘမင်းကိုများသွားမြူဆွယ်နေတာမဟုတ်ဘူးလား"
"သခင်လေး!!အဲ့လိုတွေမပြောရဘူးလေ"
"သခင်လေးက နိုင်ငံခြားမှာနေလို့ သတင်းမဟုတ်တာတွေကြားရတာပါ။ သခင်မကြီးကဒီလောက်မာနကြီးတာ"
နှာတစ်ချက်မုတ်လိုက်ရင်း လွမ်းခက် အိမ်ပေါ်တက်သွားသည်။
အိမ်နံရံမှာတော့ လှပတဲ့အမျိူးသားနဲ့အမျိုသမီးချောတို့ရဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကမြောက်များစွာ။
သူဒီအိမ်ကထွက်သွားတာ ၉နှစ်။
ဖေဖေနောက်အိမ်ထောင်တည်လိုက်တဲ့နေ့ကတည်းက ဒီနံရံပေါ်မှာလည်း ဓာတ်ပုံဘောင်တွေကမရှိတော့။
မေမေဆိုသည်မှာလည်း အိမ်မှာ နေချင်သလိုနေတော့တာဘဲ။
လွမ်းခက် ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ရင်း အသက်ပြင်းပြင်းရှုပြီး အိပ်ရာပေါ်လှဲလိုက်သည်။
ဒီအိမ်ကြီးမှာ ဖေဖေမရှိတော့ မေမေနဲ့မေမေလေးကမတည့်ကြတော့။
တစ်ဖြည်းဖြည်းပျက်စီးလာတဲ့မေမေကြောင့် သူအိမ်ပြန်လာရတာ။
ဟိုမေမေလေးဆိုသူကိုလည်းတွေ့ချင်လို့ပေါ့။ဘယ်လိုတွေလုပ်လိုက်လို့ ဖြောင့်မှတ်လွန်းတဲ့ဖေဖေက လက်ထပ်ယူလိုက်ရတာလဲသူသိချင်ပါဘိ။
..
"သခင်မပြန်လာပြီလားရှင့်"
"အွန်း။ ဟိုတစ်ယောက်ရော ရောက်ပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့"
လက်က အိတ်ကိုချပြီး အခန်းထဲဝင်ရေချိုးကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသာဝတ်ပြီး ထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။
ဝင်ဝင်ချင်း သခင်ကြီးနဲ့ရုပ်ချင်းဆင်တဲ့သူကိုတွေ့လိုက်တော့ ကြွေမျက်သွယ်ရဲ့ခြေထောက်တွေကထိုနေရာကမရွှေ့တော့။
"ခင်များက မေမေလေးပေါ့ ဟမ့် မဆိုးပါဘူး"
သူကထေ့ငေါ့စကားတွေနဲ့နှုတ်ဆက်လာမှ အံ့ဩနေတဲ့ရုပ်ကပြန်တည်သွားကာ ထိုလူရှေ့ကခုံကိုဆွဲပြီးထိုင်လိုက်သည်။
"သခင်လေးအိမ်ကကြိုဆိုပါတယ်"
"မလိုဘူး။ ကျုပ်အထင်ခင်များကသိပ်ကြိုဆိုချင်တဲ့ပုံမပေါက်ဖူးလေ"
ကြွေမျက်သွယ် အံကြိတ်လိုက်ပေမဲ့ ဘာမှပြန်မပြော။စားစရာရှိတာကိုသာ စားပြီး အပေါ်တက်လာခဲ့သည်။
သူအဖက်မလုပ်ရင် ဖြစ်တယ်လို့ထင်ထားခဲ့တာ ထိုကလေးကအရမ်းဇွဲကြီးလွန်းသည်။
အလုပ်ထိပါလိုက်လာပြီး စကားကြမ်းတွေအရမ်းပြောသည်။ ဘိလပ်ကပြန်ခဲ့တာတောင်ဟုတ်ရဲ့လားဘဲ။
"ဘယ်လောက်တောင် ခံပေးလိုက်လို့ ဖေဖေက ရက်ကန်းစက်ရုံကြီးကို ခင်များလက်ထဲထိုးထည့်ပေးလိုက်ရတာလဲ ဒေါ်ကြေမျက်သွယ်ရဲ့"
ကြွေမျက်သွယ်ဆိုသူက တော်တော်လှ၏။ နက်မှောင်နေတဲ့ဆံပင်ရှည်ကြီးတွေက လှပစွာထုံးနှောင်ထားပြီး ရင်ဖုံး။ ခြေမျက်စိထိရှည်တဲ့ထဘီနဲ့ ခြေချင်းဝတ်ပေါ်က တုတ်ခိုင်နေတဲ့ ရွှေခြေချင်းတွေက အလှကိုပိုပေါ်စေသည်။
ဖြူဝင်းနေတဲ့လယ်တိုင်သွယ်သွယ်မှာ ပုလဲဆွဲကြိုးက လှပစွာဝန်းရံနေပြီး သူ့ကိုမျက်မှောင်ကုတ်ပြီး စိတ်တိုတိုကြည့်တတ်တဲ့အကြည့်တွေက တကယ်ကိုအေးစက်စက်အလှလေး?
ဒီလိုတွေနဲ့ဖေဖေကိုမြူဆွယ်ခဲ့တာနေမှာ။
"တို့ကသခင်ကြီး အိမ်ထောင်ဘက်မလို့ တို့လည်း တို့ပိုင်တာရတာပေါ့။။ မပူပါနဲ့ ကြွေ့လက်ထဲမှာတော့ မပျက်စီးပါဘူး"
အိုက်ယား။ပါးစပ်လေးကလည်း တော်တော်စပ်တယ်ဟ။
။။။။
YOU ARE READING
မြို့အုပ်ကတော်ဖြစ်လာခြင်း_
Short Storyအင်းစက်ဇတ်လမ်း။ပါးပါးကသားသားကိုစားခြင်းအနုပညာ😍😍။
